Μαρία Κέντρου - Αγαθοπούλου, "Τα επακόλουθα"

ΚΑΘΕ ΘΑΝΑΤΟΣ

Κάθε θάνατος πιο κοντά μάς φέρνει

Από συνείδηση βαθιά πως λιγοστεύουμε

Πως ένας ένας χάνει τη θέση του εγκαταλείπεται

Απ’ τη ζωή των άλλων απ’ το σπίτι του

Απ’ το δικό του κάθισμα στάση του επισκέπτη

Λέμε εδώ καθόταν κάποτε ο πατέρας ο φίλος

Εκεί ο ποιητής κάτω απ’ το φως μάς μιλούσε

Κάθε θάνατος πιο κοντά μάς φέρνει

Τις νύχτες δε θέλω να σ’ αφήσω δε μ’ αφήνεις

Όσο κι αν σκοτεινιάζει έξω όσο κι αν βρέχει

Όσο κι αν ανταμώνουμε μέσα στον ύπνο

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ

Αυτές οι πέτρες που περπατάς

Δε σε πετροβολούν

Σε δοξάζουν

Δε σε κατρακυλούν αυτές οι πέτρες

Εσένα που έχεις το μάτι ενός Κύκλωπα

Και την καρδιά ενός Οδυσσέα

ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΟ

Το ρόλο σου καλά τον παίζεις

Εξασκείς τη φωνή σου στον καθρέφτη

Κι όταν κάποιο από τα δόντια σου πέφτει

Τάχα αδιάφορα πηγαίνεις στο παράθυρο

Ρίχνοντας ένα βλέμμα πλαστικό

Ένας ένας θα σου φύγουν οι φίλοι

Θα τους ζητάς με το κερί και με τα κιάλια

Θα τρως χλωροφύλλη με μανία

Κι ακόμα θα μιλάς σαν μαγνητόφωνο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Όταν γεννιέται το ποίημα

Να φοβάσαι ποιητή

Να ντύνεσαι γερή πανοπλία

Τις λέξεις να υποψιάζεσαι πάντα

Μη σε χτυπήσουν

Γιατί έτσι παράφορος που γίνεσαι

Την ώρα που το ποίημα πλησιάζει

Μπορεί να μην αντιληφθείς

Πως ένας κίνδυνος σε απειλεί

Ανεμίζοντας σπαθί αστραφτερό

Στον αέρα

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Ψάχνω τη δική μου σημαία

Αυτά τα ξέθωρα κουρέλια

Κάτω απ’ τον ήλιο

Έγιναν βρόμικοι επίδεσμοι

Κόλλησαν στο κορμί μου

Μπήκαν μέσα στα σπλάχνα μου

Ψάχνω τη δική μου σημαία

Μελετώ τη σύνθεση των χρωμάτων

Μελετώ προπάντων τη θάλασσα

Την ώρα που νυχτώνει

Και δεν ξέρω πώς να την ονομάσω

Την ώρα που μαυρίζουν όλα τα όνειρα

ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Δέντρο της αγάπης

Σε φοβάμαι

Καθώς αέναα ψηλώνεις

Με καλείς με φωνές

Που δεν καταλαβαίνω

Δε θέλω να καταλάβω ίσως

Τρέμουν τα φύλλα της καρδιάς σου

Τρέμω

(Τα φύλλα σου από ρίζα σκοτεινή)

Με σφίγγεις στο σκληρό κορμί σου

Με πονείς

Μπερδεύεις τα μαλλιά μου

Μες στους πολλούς σου κλώνους

Δεν μπορώ να γλιτώσω

Από τούτη την κατακόρυφη

Έγνοια σου

Από τη συλλογή «Τα επακόλουθα», (1978).

Πηγή: «Μαρία Κέντρου - Αγαθοπούλου, Επιλογές και σύνολα», εκδ. Νησίδες, 2001.