Γεωργία Τριανταφυλλίδου, "Δικαίωμα προσδοκίας"

  

ΠΑΡΑΛΙΑΚΑ

Νεόδμητο πάθος αφόρητο

με πουλιά και γυαλιά και μέταλλα.

Πότε κελαηδισμός

πότε καθρέφτισμα περαστικό.

Και πότε ατσάλινος πανικός

όταν οι μηχανές των σωμάτων δουλεύουν ασταμάτητα

αγκομαχώντας ν’ ανεβάσουν τα φορτία των ορέξεων.

(Κόκκινοι, μπλε γερανοί αδειάζουν ατελείωτα

στο λιμάνι της πόλης.)

Τότε

νεόδμητο πάθος μου αφόρητο

υψώνεσαι κεντρικά

σα να μη συμβαίνει τίποτε

σα μικρά πλουμιστά ψαροκάικα

κυλούν αδιάφορα, κυλούν ατάραχα

στο μέσον μιας πυρετικής διαδικασίας.

ΙΔΑΝΙΚΟΣ Α.Η. ΔΡΑΜΗΝΟΣ

Ήταν ωραίος. Μύριζε παιδικό σαπούνι.

Για χρόνια τα χελιδόνια οσμίζονταν αλάνθαστα

ώσπου τα μαλλιά του προσπέρασαν τον Μάρτιο

κι ο ουρανός σκίστηκε άκαιρες ψαλιδιές.

Ήταν νέος. Σίγουρος για το τέλος του παιχνιδιού

με το μαχαίρι να φέρνει βόλτες γύρω από το σώμα

μα να πληγώνει βαθιά το στρώμα.

Μαρτύρησε έκπληκτος στην πόλη που γεννήθηκε

κι ούτε κανείς μαρτύρησε ποτέ την έκπληξή της.

ΟΙ ΑΝΑΓΙΓΝΩΣΚΟΝΤΕΣ ΜΕΤΑ ΠΟΘΟΥ

Το καράβι που πηγαίνει στη Σάμο

όλη νύχτα ταξιδεύει

κι απ’ την άλλη μέρα

κλέβει ως τη μέση.

Είν’ ο «Αλκαίος» τρεχάτος πάνω στη θάλασσα

όπως σε σχολικούς αγώνες δρόμου

τα χοντρά, πεισματάρικα παιδιά.

Διαβάζω και δαγκώνω τα χείλια μου.

Έξω απ’ τη Λήμνο σκοτώνω την πλήξη μου

βαφτίζοντας αστέρια.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ

Ας θέσω της αγάπης ασήμαντους όρους

σκαλιστά φτερά, όστρακα κι ερωτιδείς.

Ας σταθώ επιτέλους σε ανήθικους χώρους.

Στη ζωή μου ας χαρίσω μια ελαφρότερη στέγη

καμωμένη από πέτρες και φτηνά υλικά.

Ας στραφώ, παραδόξως, προς ό,τι με θέλγει.

Ας χτίσω ναό για ιέρειες εξώλης

που θα φεύγουν την άνοιξη τρελαμένα πουλιά.

Ας πιαστεί στην ουρά τους το φουστάνι της πόλης.

Ας στηρίξω την αίσθηση με χίλιες νευρώσεις

ν’ απαλύνουν τον όγκο που σηκώνει το βάρος.

Κι ας γκρεμίσω μεμιάς μόλις λίγο ιδρώσεις.

Ας φταίω που κυλιέσαι σ’ ανοιχτό οικοδόμημα

και θηρία σ’ ορέγονται με χαίτη πυκνή.

Αν σου γλείψω τα αίματα, θα μου πλύνεις το ανόμημα;

Ένα βράδυ όλο κι όλο βραδιάζει στη γη.

Από τη συλλογή «Δικαίωμα προσδοκίας», εκδ. ΑΓΡΑ 2008

Στην εικόνα: «Παυσίλυπη», ακουαρέλα του Γιώργου Χαβουτσά.

Μπορείτε ακόμη να διαβάσετε:

Γεωργία Τριανταφυλλίδου, «Γέμισε ο τόπος πεινασμένες καρδιές».

Ή μία ακόμη αναφορά στο «Δικαίωμα προσδοκίας»:

http://ppirinas.blogspot.gr/2013/04/blog-post_12.html

και

Γεωργία Τριανταφυλλίδου, «Ο ποιητής έξω»:

http://ppirinas.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html