Κόμης Λωτρεαμόν, "Τα άσματα του Μαλντορόρ"

ΤΑ ΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΛΤΟΡΟΡ

Πρώτο Άσμα

ΙΙΙ

(απόσπασμα)

Γερο-Ωκεανέ με τα κρυστάλλινά σου κύματα, μοιάζεις, κρατώντας τις αναλογίες, μ’ εκείνες τις γαλαζωπές ραβδώσεις όπου θωρεί κανείς να ’χουν οι ναυτικοί στην πληγιασμένοι τους ράχη. Μια τεράστια απεραντοσύνη είσαι, απλωμένη πάνω στο κορμί της γης. Στο πρώτο σου αντίκρισμα, ένας σιγανός λυπητερός αέρας, που θα τον έλεγε άλλος ψιθυρητό της αύρας σου της απολαυστικής, περνάει αφήνοντας αχνάρια άσβηστα μες στη συγκλονισμένη ως τα κατάβαθα ψυχή και ξεσπάει στη θύμηση κεινών που σ’ αγαπάνε, τα τραχιά ξεκινήματα του ανθρώπου, τότες που πρωτόνιωσε τον πόνο, τον πόνο που πια δεν τον αποχωρίστηκε ποτέ. Σε χαιρετώ, Γερο Ωκεανέ!

Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης

Ο κόμης Λωτρεαμόν (σχέδιο του Φελίξ Βαλλοτόν)