Στο
Τεννεσή Βρήκα Μια Πυγολαμπίδα
Φωσφόριζε μες στο γρασίδι· τη γράπωσε το στόμα
μιας αράχνης
σ’ ένα σκοτείνιασμά της: τα πόδια της αράχνης
κράτησαν τα φτερά της γαντζωμένα και κλειστά,
κράτησαν την κοιλιά της μαγκωμένη, ενώ εκτόξευε
εκκλήσεις
από φωσφορούχο φως —
Όταν κουράζομαι να είμαι άνθρωπος, να τις
θυμάμαι προσπαθώ
τις δυο τους σφιχταγκαλιαμένες. Να τις κρατάω
προσπαθώ
στο μέσα μέρος του μυαλού μου, με όλα τα
υπόλοιπα
να τις κυκλώνουν, να τις κοιτάνε στο αλληλογάντζωμά
τους.
Υπάρχει φλερτ, και υπάρχει πείνα. Υπάρχουν
υποθέτω
και γαντζώματα απ’ τα οποία ούτ’ οι άγγελοι ξεφεύγουν.
Ακόμη και φανταστικά. Λουσιφερίνη, λουσιφεράση.
Όταν κουράζομαι απ’ το ν’ αγγίζω μόνο
έχω το στόμα μου να πολεμάει να σου πει
τι είν’ αυτό, που μες στα χέρια σου, δεν σβήνει.
Μετάφραση: Σοφία Γιοβάνογλου
Η Mary Szybist γεννήθηκε και μεγάλωσε στην
Πενσυλβάνια. Σήμερα ζει στο Πόρτλαντ του Όρεγκον και διδάσκει στο Κολλέγιο
Lewis & Clark. Έχει βραβευθεί αρκετές φορές για την πρώτη της συλλογή
“Granted” (2003), απ’ όπου προέρχεται και το μεταφρασμένο ποίημα, ενώ για την
επόμενη συλλογή της, “Incarnadine” (2013), της έχει απονεμηθεί το National Book
Award for Poetry.
Πηγές:
http://www.poetryfoundation.org/poem/179242
http://maryszybist.net/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου