με του φεγγαριού το ξέφτι είν’ η πλάση
στα μύρα πλέει η αίσθηση, ώς να φτάσει
τα χείλη σου ν’ αγγίξει αγαπημένη.
η ηδονή σου, ας ξαναπλάσει
μια Εύα μαυλίστρα, στο γιορτάσι,
θα ριγά η ψυχή κι η σάρκα λαγγεμένη.
ντύσου την άφθαρτή σου ουσία τον πόθο
όλα είναι δικά σου, "εράσμιε κρίνε",
ως παίζει οκνά το βλέμμα σου κι αρχίζει,
της φαντασιάς σου η πεθυμιά να σφύζει.
[Λουκιανός]
της ομορφιάς εχάιδευε τα ρόδα,
−κι έραινε κάθε πέταλο στη ρόδα−
που χάραζε με τα δαχτύλια χάμω!
οι μπάλοι σιγανάβαν στον Παγώδα,
κι άσπρο ανθί μυριστικό ευώδα,
στις γλάστρες, στις βραγιές… Κι απάνω,
το χρώμα της Αυγής τον μέγα Ακρίτα!
Ξανανιωμένη απ’ το λουτρό εροβόλα,
− μικρή μελαχρινή μαργιόλα!
Η Σελάνα είχε φανεί και γύρω,
την Ομορφιά στεφάνωνε το μύρο!
Από τη συλλογή «Το πέταγμα των Πλειάδων»
(Ηράκλειο Κρήτης).
Ο Αριστομένης Λαγουβάρδος γεννήθηκε στην Έμπαρο
Ηρακλείου Κρήτης. Είναι Μηχανολόγος Μηχανικός και Ναυπηγός του Πολυτεχνείου
Νεαπόλεως Ιταλίας. Ζει στο Ηράκλειο Κρήτης.
Εργογραφία:
Το τέλος της αθωότητας (Ηράκλειο Κρήτης)
Καθώς
κυλά το ρόδινο ποτάμι (Ηράκλειο)
Στα
απόκρυφα τοπία της μοναξιάς (Ηράκλειο)
Το
Πέταγμα των Πλειάδων (Ηράκλειο).
Στην εικόνα: Nicolas Poussin, «Selene
and Endymion», 1630 (Detroit Institute of Art).
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.
Εργογραφία:
Το τέλος της αθωότητας (Ηράκλειο Κρήτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου