από
φωλιά
θαρρείς
τριζονιών•
με
φτερά
χτενίζει
χαράς
μια
πεταλούδα
τη
φυλλωσιά• δεν
τραγουδάει (δε θα μπορούσε; )
αλλά
ο
έχων
ώτα
ή
όποιος
θέλει
την
ακούει
μέσα στην καρδιά του•
Χωρίς να παίρνεις μυρωδιά•
Να σου στέλνω μυριάδες φιλιά
Την ώρα που σκύβεις να μαζέψεις
Το κίτρινο φύλλο στο δρόμο
Ή το πράσινο φύλλο
Στις πέτρινες πλάκες τής αυλής• ένα
Φύλλο που θά 'χε
Το σχήμα τού χεριού σου
Με τις μακρόσυρτες γραμμές
Τής ζωής και τής τύχης
Και θά 'μοιαζε στα δάχτυλα
Που επιμένουν να κόβουν με χάρη
Τα κόκκινα τριαντάφυλλα των ξένων κήπων• και
Προπάντων το στήθος σου
Που το φαντάζομαι να λιώνει
Σαν καραμέλα μέσα στο στόμα
Στο παιχνίδισμα τής γλώσσας
Που το κεντρίζει• ένα παράθυρο λοιπόν
Που δεν υπάρχει
Και όμως ανοίγει
Στα όνειρα τού ύπνου μου•
Νύχτα
με προσομοίωση φεγγαριού σε πηγάδι
Και ανεβαίνει αργά το δεμένο
Ακόμη στο σχοινί
Άντλημα που σκουριάζει• αλλά ψυχή καμιά•
Αν πω ότι είναι στοιχειωμένο
Θα γελάσουν και οι πιο πικραμένες
Πέτρες που έπεσαν πάνω μου
Στη χαρά τού μεγάλου πετροπόλεμου• λένε
Όμως
Ότι εκεί μέσα στις βαθιές οργιές του
Πνίγηκε μια γριά
Που έβοσκε πάντοτε τα ζα της
Σε ξένες ράχες σε χωράφια αλλωνών• και
Σου φαινόταν
Ουρανοκατέβατη τα μεσημέρια
Αλλά προπάντων τα μεσάνυχτα• έβλεπες
Πρώτα
Το ροζιασμένο χέρι της
Με το κοντό ραβδάκι
Και ύστερα νά
Ολόκληρη μπροστά σου τρέμοντας
Με τσιριχτή φωνή να κλαψουρίζει
Για το χαμένο της αρνόπουλο•
Έτσι έχασαν τη λαλιά τους κάποιοι
Τη γλώσσα δηλαδή
Που πήγαινε ροδάνι• και άλλοι
Χτυπήθηκαν αλλιώτικα
Ίσως στο μυαλό
Που νερουλιάζει πιο εύκολα
Όταν οι αισθήσεις τρακάρουν με τ' αόρατο•
Οι περισσότεροι βέβαια
Προτιμούν το γνωστό βιολί τους•"δεν είδα
Ρε φίλε και δεν άκουσα"• μέχρι να πάνε
- Όσοι βρίσκουν τ' άντερα -
Σ' αυτό τ' ανάθεμα τής ερημιάς
Στο χωματένιο σταυροδρόμι
Και να σκιαχτούν μια και καλή
Όπως κι εγώ
Όταν με πήραν άσχημα τα τρόμαρα μια νύχτα•
Ρογήρος Δέξτερ
!!! !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή