Πολύνα Γ. Μπανά, "Δύο ποιήματα"

ΔΗΛΩΝΩ «ΟΙΚΙΑΚΑ»

ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

Ο χρόνος έχει παγώσει και συρρικνωθεί

στις καθημερινές οικιακές ασχολίες.

Χρειάσθηκε     ένας άγνωστος ιός,

                           μια πανδημία

                           &

                           μια απαγόρευση κυκλοφορίας,

λίγο μετά την είσοδό μου στα πενήντα,

για να με καθηλώσει

η ευκολία

με την οποία το πόδι μου γλίστρησε

μες στο στενό γοβάκι της απλής νοικοκυράς,

απ’ την οποία ευπειθώς κράτησα τις αποστάσεις

(υψώνοντας, από μικρή,

στη δική μου βραχονησίδα,

την κυματίζουσα σημαία

της πιο αδιαπραγμάτευτης,

γυναικείας ενδυνάμωσης).

Ως γνωστόν,

σχεδόν ποτέ και σε κανένα

δε δίνεται η ευκαιρία

να περιηγηθεί

στην αντιπέρα της δικής του κοσμοθεωρίας, όχθη.

Και ναι μεν, το γοβάκι ήτανε, πλέον,

αμετάκλητα μικρό για τα μέτρα μου (και τα σταθμά μου),

αλλά, για ένα δίμηνο-τρίμηνο,

υπήρξε μία εξόχως σπάνια θητεία

στην άλλη πλευρά των -γυναικείων- πραγμάτων.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΙ  ΔΕΣΜΟΙ  (ΚΑΙ ΤΡΙΓΜΟΙ)

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ SARS-CoV-2

Η πιο σκληρή νέα πραγματικότητα

εκτυλίσσεται μέσα στο σπίτι

και όχι εκτός.

Ο κατ’ οίκον εγκλεισμός και

ο διαρκής αναγκαστικός συγχρωτισμός

επισύρουν την πιο βίαιη αναμέτρηση

με τη μέχρι πρότινος λανθάνουσα (;) υποψία

ότι λίγο γνωριζόμαστε

κι ακόμη λιγότερο συμπαθιόμαστε,

αν και, υπό νορμάλ συνθήκες,

συνθέτουμε -αυτό που λένε- οικογένεια.

Άλλο, όμως, να συναγελαζόμαστε με χρονόμετρο,

συνωθούμενοι, το πρωί, μπροστά στο μπάνιο

και καθήμενοι, το βράδυ, μπροστά στην τηλεόραση,

(διάγοντας, βολικά, όλη τη μέρα μας, με «ξένους»:

φίλους, συναδέλφους & συμμαθητές/συμφοιτητές)

κι άλλο να σκουντουφλάμε, συνεχώς,

ο ένας πάνω στον άλλο,

αγωνιώντας

πως κάτι πρέπει (να βρούμε για) να πούμε.

Πολύνα Γ. Μπανά

Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα: Francisco Goya, «Capricho № 43, El sueño de la razón produce monstruos. (The Sleep of Reason Produces Monsters)» (1799).

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.