Αγγελική Ελευθερίου, "Αργά τ’ απόγευμα"

~*~

Χάιδευε η τρέλα την υπομονή της

Και η υπομονή της χάιδευε την τρέλα

Πάνω στις κόρες των ματιών της.

Δεν είχε αποφασίσει πότε

Τα άσπρα στίγματα

Θα σημαδεύαν το κορμί μας.

Πότε θα το πονούσαν.

Έμενε εκεί

Στην επιφάνεια

Και κάτω απ’ αυτήν

Να δίνει και να παίρνει

Σήματα φωτεινά.

~*~

Τα σώματα σου

Που θυσίασες

Τα πήρες πίσω.

Τώρα που φλούδες ξεκολλούν

Απ’ τη ζωή

Τα χρόνια σου.

Και που τις καρτ-ποστάλ

Απ’ τα ταξίδια σου

Χαρίζεις.

Και άλλα

Πιο πολύτιμα ενθύμια

Πετάς

Γιατί δε βρίσκεις

Να τα δώσεις.

Έφτασες ώς εκεί που ’χες προβλέψει

Και θάλασσα δε φαίνεται

Και πουθενά τ’ αρχαίο θέατρο

~*~

Αγριεύτηκα

Κυνηγημένη από τα όνειρα της νύχτας.

Δώσε μου το μαύρο μου μαντίλι

−ας έχει ήλιο−

Τα μάτια μου.

Στάσου μπροστά μου − πιο κοντά

Και κρύψε με.

Εκείνος o μαυριδερός παλαιοπώλης

Με παρακολουθεί και μ’ εκβιάζει

Για έναν μια σταλιά

Πορσελάνινον Έρωτα

Που λέει ότι του ράισε το βλέμμα μου

Όπως εκοίταζα στον πάγκο.

Πού είμαι.

Πώς βρέθηκα σ’ αυτή τη γειτονιά.

Εγώ μόλις εγύριζα απ’ τη θάλασσα

~*~

Το βράδυ που σε περίμενα

−δε θα μπορούσε να ’χεις έρθει το βράδυ εκείνο−

Το σπίτι άχνιζε.

Μύριζε γέννα και ζεματιστά νερά.

Με διάφορες τελετουργίες απ’ τους χορούς

Και της Ανατολής το θέατρο

Με μύθους κι αρπαγές σε τοίχους και σπηλιές

Με μουσικές μονόχορδες από ψαλμούς και αμανέδες

Σε φευγαλέα βλέμματα ανθρώπων

Που έχουν πάψει να ονειρεύονται

Τα ξημερώματα φύσηξε.

Τώρα που πάλι σε περιμένω

−τώρα που θα ’ρθεις− μ’ ένα τσιγάρο στάχτη

Μπρος στο παράθυρο σκέφτομαι

Γρήγορα που κρυώνει ο καφές

~*~

Άλλοι όγκοι

Μεγέθη μυθικά

Κατατομές αμετάβλητες

Περιφρουρούν

Το σώμα σου.

Αυλή μοναστηριού

Το πρόσωπό σου

Αναπαύει την αμαρτία.

Πάντως

Εγώ όταν σε σκέφτομαι

Πέφτω ξαφνικά

Σα χιλιάδες ποτήρια

Που σπάνε.

~*~

Ψιλοβρέχει φωτιά.

Τη νιώθω μεσ’ απ’ το μνήμα των σεντονιών μου.

Σκέφτομαι εκείνη τη φωνή

Που έκρυψα κάτω απ’ τις πέτρες

Όταν απαγορεύτηκε από το σώμα σου το σώμα μου.

Το πρόσωπό μου.

Όταν γεμάτος άνεμο

Εφύσηξες τα μάτια μου

Και τα ’σβησες.

Από τη συλλογή «Αργά τ’ απόγευμα» (1990).

Πηγή: «Αγγελική Ελευθερίου, Τα ποιήματα [1978-2011]», εκδ. Γαβριηλίδης, 2015.

Στην εικόνα: Georges de La Tour, «The Repentant Magdalen».

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.