Ρία Φελεκίδου, "Η Ιστορία Ίδια"

ΔΑΚΡΥΑ

Περίμεναν τόση ώρα να κατηφορίσουν.

Χθεσινές δουλειές να τελειώσουν

Ανούσιες ανταλλαγές λέξεων

Δολοφονικές βεβαιότητες

Να ταξινομούνται πάνω στο τραπέζι.

Τα βαρίδια μιας δομημένης ρουτίνας

Ένα άδειο βλέμμα

Κι άλλο ένα

Η απουσία γλείφει

Ό,τι ξέμεινε σφριγηλό.

Ύστερα λοιπόν η σειρά τους.

Το κορμί σε συναγερμό

Πλημμυρίδα άμπωτη

Ασυγχρόνιστα στην περιοχή της καρδιάς.

Κάτι που άρχισε να τρίζει

Πάει να ανοίξει

Μια παλιά υπόσχεση, μια ξεχασμένη πόρτα.

Τίποτα δεν ολοκληρώθηκε

Μαζεύτηκαν προς τα πίσω

Τα ρέοντα ερωτηματικά

Οι υγρές απώλειες

Οι δρόμοι του νερού

Άτακτη υποχώρηση

Στα όρια του κενού.

Για τα περαιτέρω

Χάθηκε το κλειδί

Ή έφταιξαν τα προαπαιτούμενα χρέη.

Τα μάτια έμειναν απότιστοι βολβοί.

ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ

Μικρή φιλική κουκουβάγια

Με κόμπους ιδρώτα

Στα χοντραγυαλιά

Όταν πετάει πάνω κάτω

Σκουντουφλά στα δέντρα

Και το δάσος βουίζει αρχαία μυστικά.

Το πρωί φοβάται τα θρύψαλα του σκοταδιού

Στο ασπράδι των ματιών της.

Καθαρίζει τη φωλιά της

Με τα αγχωμένα χνότα της

Και μαζεύεται σ’ ένα σοφό ύπνο

Γεμάτο ερωτηματικά.

Φοβάμαι να τη ρωτήσω

Για όσα δεν απορώ.

ΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ…

Παράξενος έρωτας

Απροσδιόριστης υφής

Ντυμένος λέπια

Απλωμένος σε σανίδες

Τελευταίας σωτηρίας

Ελίσσεται ωσαννά

Χορεύοντας

Κατρακυλά κίτρινες μέθες

Φαλτσάροντας

Χαρίζεται σε ουραγούς

Φωλιάζει σε απόκληρες ανάσες

Παράξενος έρωτας

Μεγάλωσε σε φυλακή

Ξέρει από θυσίες της σάρκας

Τα ταγγισμένα απόβραδα

Πριν σκίσω τα ομορφότερα ποιήματα

Πριν δεθώ καλλίπυγους εφιάλτες

Πριν ερωτευτώ ξανά πλουμιστές απώλειες

Πριν απελάσω τον οίκτο

Θρονιάζεται στα γόνατα της θλίψης

Βουρκώνοντας εξαερώνεται στους μεγάλους ουρανούς

Υπόσχεται ροδαλά, παχουλά μηδέν

Υποκλίνεται δουλικά στους ακύμαντους δρόμους

Άφτερος δοκιμάζει ουράνιες πτήσεις

Παραμιλά, σου λέω, ανύπαρκτες λέξεις

Ονειρεύεται λιωμένες χιονοστιβάδες

Μέχρι τις ρίζες των μαλλιών βυθίζεται

Σε ληγμένα σκοτάδια

Παράξενος έρωτας

Τι παράξενος έρωτας…

ΤΑ ΦΩΤΕΙΝΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ

Δε φοβάμαι να σου πω

Ποια ώρα κύλησε ο ήλιος απ’ τον ώμο σου

Και πριν σμίξει με τα λασπόνερα στα ρείθρα

Έγραψε φωτεινά ποιήματα για εξασκημένα μάτια

Στους περπατημένους δρόμους

Εκεί άφησες τα βήματά σου μια φορά

Κι εγώ στις χούφτες σου

Στα ματόκλαδα

Στα χείλη

Με έλεγες «μάννα»

Σου υποσχόμουν θαύματα

Έτσι είναι τα ζευγάρια

Όταν ξεκινούν τους μεγάλους δρόμους της ματαίωσης

Το σημείο εκκίνησης σπαρταρά θαύματα

Στη λήξη φωτεινά κουρέλια για τρελούς.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Θα παρελάσω πρώτη στην πομπή των χελιδονιών

Σε αιώνες άδειους απ’ τα βήματά σου

Ούτε μία μικρή υπόσχεση

Αυτό είναι το έργο απ’ την αρχή

Ένα δωμάτιο με αόρατες αντηχήσεις.

Από τη συλλογή «Η Ιστορία Ίδια», εκδ. Γαβριηλίδης, 2019.