Μαριάννα Βλάχου-Καραμβάλη, "Η προφητεία έσφυζε σιωπής"

ΔΕ ΜΕ ΓΕΛΑΣ

Υπερεκτίμησες το δόλιο λόγο·

Τις αποχρώσες ενδείξεις

Δίχως την απόδειξη.

Σου αρκούν μονάχα δύο ψευδομάρτυρες

Να θεμελιώσεις την κατηγορία.

Ανακόπτοντας εν μια νυκτί

Όλες τις διαφυγής σου εξόδους.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Η ψυχή σου άνυδρη τις

Απουσίες έφερε ηλιανθών

Σ’ όλους τους κήπους της Αγάπης.

Ξεγυμνώνοντας το μεδούλι

Από τους ώριμους καρπούς

Τούτη της Αλήθειας η στέρηση

Χάραζε τις κορφές του δειλινού

Τα χνάρια σβήνοντας

Της προσμονής

Ισόβιας στις γνώριμες ατραπούς.

Οι φωτεινοί κυματισμοί

Προχωρούσαν μονάχοι στη θύελλα.

ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΔΙΑΜΟΝΗΣ

Μυσταγωγία θεϊκή

Η επίκληση στις ψηφίδες του Έρωτα

Απλώνει νωπά τα ίχνη της

Ως την εξώθυρα της πίστης.

Λεηλατηθείσες

Με συνέτριψαν προσδοκίες

Καθώς συνωθούντο οι κραυγές

Απ’ όλους τους ορίζοντες

Γιατί δεν έφτασαν στον παραλήπτη.

Τότε η ματαιοδοξία

Υφέρπουσα

Σκίασε τις οδούς προς το ιερόν ναού

Το σκότος του Χάους ενώ

Καλύπτει όλες τις κορυφές.

Το πορφυρούν −είπαν− του Έρωτος πως συνετρίβη.

Μα του Ορφέα της Ευριδίκης

Οι ατίθασοι παλμοί

Ως τα διανυκτερεύοντα καρδιάς.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Ακροτελεύτια επωδός

Η σιωπή στα χείλη σου.

Αυλάκωσε το σώμα της νύχτας.

Κάτω από τα χαλάσματα επίγειον

Ανασαίνω το Θεό της μνήμης.

Από τη συλλογή «Η προφητεία έσφυζε σιωπής», Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, 2019.