Ειρήνη Παραδεισανού, "Φωτογραφία"

(Robert Matthew Sully, "Pocahontas", 1850)

Φωτογραφία

Θυμότανε παιδί

τα λόγια δε βγαίνανε απ’ το στόμα της .

Ακριβά μονάχα κοίταζε

με μάτια μαύρα από τη λύπη

κι αποζητούσε το φως

να ’ρθει να κουρνιάσει στα χέρια της

να τα δροσίσει.

Οι παλάμες της καίγανε

το δέρμα της το ’νιωθε ξένο.

Κάθε βράδυ έξυνε τις πληγές της με το τσίγκινο μάτι του ύπνου.

Στεγνώνει το στόμα σου μικρή μου Ινδιάνα.

Γυρνάς στη σχολική αυλή με τα μάτια χτισμένα στη φλόγα.

Και σ’ ακουμπάει το βλέμμα του φακού.

Σου λέει

Στάσου μια μονάχα στιγμή

Και τρέχεις

Τριγύρω απ’ τον ασβέστη του ήλιου.

Τρέχεις να κρύψεις το γέλιο σου

πικραμένο κλαυσίγελω

πίσω απ’ τη μάσκα.

Μην τρέχεις άλλο μικρή μου Ινδιάνα.

Ο χρόνος μαρμάρωσε

κι άλλο δεν έχω πέρα από σένα.

Πέρα απ’ τα μάτια σου

σπαρμένα στάχυα κι ουρανό

και την ακριβή φωνή σου

άδολη γητεύτρα του βυθού των ανθρώπων.

Το ποίημα της Ειρήνης Παραδεισανού «Φωτογραφία» δημοσιεύεται για πρώτη φορά.