Δημήτρης Ντίνας, "Ποιήματα"

(Childe Hassam, "A rainy day in Boston", 1885)

Κοσμοθεΐα

Μας σκώπτουν τα καπρίτσια του υπερούσιου απείρου.

Ανεξιχνίαστα γρανάζια παρακωλύουν τις τροχιές μας.

Το αιώνιο μειδιά στις εθισμένες ψυχές μας

που ατέρμονα αποζητούν την πρέζα του ονείρου.

Ηχώ

Η προδοσία παρέμενε πάντα ημιτελής

καθώς το άρμα του θέρους παρέσερνε

τις τελευταίες υποψίες θλίψης

στο σκοτεινό πέρασμά του.

Κάποιοι άκουσαν χλιμιντρίσματα αλόγων

στις εσχατιές των ονείρων

που πραγματώνονται πάντοτε ετεροχρονισμένα.

Άλλοι τα άκουσαν να χάνονται

στα πρωτοβρόχια της μνήμης

με μια ηχώ θριάμβου.

Υετός

Μια ισόβια βροχή

μ’ ακουμπά στοργικά στον ώμο

σα να μου υπενθυμίζει

πώς τα πιο όμορφα πράγματα

ήταν αυτά που ζήσαμε κάποτε.

Από την Ανθολογία νέων ποιητών «Συνθέσεις», εκδ. Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 2006.