Γιάννης Στίγκας, "Ισόπαλο τραύμα"

ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ

                                               για την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Γεμάτο πούπουλα

το στήθος της

ο ίσκιος της

και το βαθύ της χέρι

γιατί από πολύ μικρή

παίζει το μ’ αγαπά

                      δεν μ’ αγαπά

με το φτέρωμα των αγγέλων

Δεν το κάνει για την απάντηση

το κάνει για να μη φύγουν

ΑΚΡΟΤΑΤΗ ΥΓΕΙΑ ΤΑΚΗ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Όλη νύχτα

προσπαθώντας και προσπαθώντας

να καταπιεί

                       ένα σφυρί

Πεπεισμένος

                  ότι αυτό το σφυρί

είναι ολόκληρη η πατρίδα του

Ο ΠΕΝΤΟΖΑΛΗΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Λοιπόν

του χύθηκε το όνειρο στο πάτωμα

να τρίβουν στρατηγοί με τα γαλόνια τους

και να μην φεύγει τ’ άσπρο της υπόσχεσης

να βγάζει κόκκινους αφρούς

αλλά ακόμη και χωρίς αυτούς

χωρίς κανένα υπερσυντέλικο

                                  – μιαν έστω πυρασφάλεια

αυτή που δικαιούται η ψυχή

και δώστου βρυχηθμούς ο θάνατος

στο τέλος σπάει τα τύμπανα

αλλά να μην ψαρώνεις – κοίταξε

είναι μονάχα βρυχηθμός

το λεν κι οι δείχτες στο ρολόι σου:

                             θάρρος

       και κάτι δευτερόλεπτα

λέω

οι δείχτες στο ρολόι του

αλλά ακόμη και χωρίς αυτούς

Ο Σαλβαντόρ Αλιέντε

από μόνος του          ποίημα.

Από τη συλλογή «Ισόπαλο τραύμα», εκδ. Κέδρος, 2009