Κλεισμένος στο δωμάτιο
Το τετράδιο με τους στίχους
και το τραγούδι του αποκαρωμένου
τζίτζικα
με κράτησαν κλειστό
στις σκέψεις μου
όλο τ' απόγευμα.
Τ' ανοιχτό παράθυρο
με τα επίγεια θέλγητρά του
με κράτησε κλεισμένο
στο δωμάτιο
ενώ εσύ περιφερόσουν
ξυπόλητη
με τις φίλες σου
στις αμμουδιές
σε θερινά κιόσκια
με δυνατή μουσική.
Θα φύγει κι αυτό το καλοκαίρι
σα μια βουή από
σφυρίγματα πλοίων
παφλασμούς κυμάτων
φωνές παιδιών στις παραλίες
και σαν κολλάζ από εικόνες μπερδεμένες
ηλιοκαμένα κορμιά
τροχόσπιτα στην άμμο
σκουριασμένες ντουζιέρες στις πλαζ
και δε θα ξέρω
αν με σκέφτηκες σ' όλες
αυτές τις περιηγήσεις σου
απ' την πλατεία στα μπαρ
κι απ' το σπίτι σου
στην παραλία
αν αφιέρωσες έστω ένα λεπτό
για να σκεφτείς εμένα
που πέρασα τούτο
τ' απόγευμα του καλοκαιριού
ολομόναχος
πάνω απ' το τετράδιο
με τους στίχους.
Ντυμένος επίσημα
Ο τάφος του πατέρα
είναι στο χωριό.
Κάθε φορά που βρέχει
τον σκέφτομαι κάτω απ' το χώμα
ντυμένο επίσημα
όπως τον είχα δει την τελευταία φορά
στο φέρετρο.
Κι έχω την έγνοια
να μην λερώσει
το κοστούμι του.
Στο ψιλόβροχο
Η μάνα μου
πλένει τον τάφο
της αδελφής της
ενώ αρχίζει να βρέχει.
Σκυφτή
ανήμπορη
τρίβει το μάρμαρο.
Ποιος ξέρει τι σκέφτεται
μες στο ψιλόβροχο.
Θλιβερά κατώφλια
Θλιβερά κατώφλια
βρήκα φέτος στο χωριό
τη μάνα μου
κοντύτερη από πέρσι.
Θημωνιές λίγο πριν τη θάλασσα
Θημωνιές λίγο πριν τη θάλασσα
δίνουν σχήμα στην αδημονία μου για το καλοκαίρι.
Από μακριά η αιθρία μού τάζει μ' ένα λευκό της
σύννεφο την παντοδυναμία του καλοκαιριού
τον απαλό ίσκιο της λεύκας και της θάλασσας
της άμμου το μαλακό αποτύπωμα στις περιηγήσεις μου.
Το θερινό φως με αγκαλιάζει γενναιόδωρα
ενώ στο νου μου αστράφτει ακόμη γεμάτη κύματα
η χθεσινή εντύπωση της θάλασσας.
(Από την ποιητική συλλογή του Σπύρου Θεριανού "Ντυμένος επίσημα", Πλανόδιον, 2008).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου