Έφη Καλογεροπούλου, "Στην εξορία του βλέμματος"

ΤΟΠΙΑ

(Μικρή σύνθεση σε επτά μέρη)

1.

Ποια άγρια ανήμερη σιωπή μου ευλόγησε ο έρωτας

κι η μαθητεία της βάφει τώρα, της επιθυμίας μου

πράσινο βαθύ το ρόδο;

Ποιο σκοτάδι μαγικό, εξόρισε απ’ το αίμα της τον πόλεμο

και το κόκκινο της Μοίρας, γίνεται

πράσινο του Παράδεισου, που σιωπηλά

την αθωώνει;

7.

Εκεί μια μέρα φωτεινή που σπαρταρά σαν ψάρι,

στου ήλιου την αιώνια τρικυμία

θα ’ρθω κοντά σου συλλαβίζοντας

απ’ την αρχή ξανά, της παράδοσης

το ταπεινό αλφαβητάρι

ανάμεσα σε καταρράκτες χρωμάτων

και προσευχές κυμάτων μυστικών

αινίγματα

σε ρεύματα φωτιάς παραδομένοι

περιπλανώμενοι στης επιθυμίας

τον ευχετήριο τόπο

Για πάντα εσύ κι εγώ, πυρπολημένοι

     από ζωή

ΚΑΡΤ - ΠΟΣΤΑΛ

Από θάλασσα σε θάλασσα

με παρασύρει ο καιρός

να ξέρεις

Μονάχα

για έρωτα ή θάνατο

η επιθυμία αλητεύει

ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ

Κι έγιναν λέξεις όσες

η επιθυμία μου δεν είχε συλλαβές

και συλλάβιζα σε γλώσσα που δεν ήξερα

παρά εκείνη μοναχά των άστρων

κι ήρθαν σκύλοι πολλοί τη νύχτα αυτή κοντά μου

αδέσποτοι όσο κανείς ξεσπώντας σε λυγμούς

όπως αποχωρίζεται η προσευχή ψυχή που φεύγει

κι έμαθα πως όνομα δεν έχει η αγάπη

ισόβια μόνο

ανάμεσα σε θύελλες και καταιγίδες

καταδικασμένη είναι να πορεύεται

αδοκίμαστη και σκόρπια

μόνη, δίχως όνομα

χωρίς πατρίδα

ΔΙΨΑ

Το νερό της μέρας απ’ το πρωί στερεύει.

Διψάω όσο χίλιοι Ήλιοι.

Μόλις ρούφηξα μια γερή δόση παγωμένου χρόνου.

Αυτή η φωτογραφία σου λέω είναι από ένστικτο

     περόνη

Μιλάω μαζί της, μιλώντας μαζί σου

Εξαργυρώνω την ιερότητα της στιγμής με κάτι που

     δεν υπάρχει

Ανυπόμονοι της Πτώσης συντηρούμε μικρούς

     θανάτους σε κονσέρβες

Ξυράφι ανθισμένο κόψε! Μοίρασε τη δικαιοσύνη σου!

Μόνον έτσι ευλογεί η αγάπη

σπάταλη σε σταυρούς και χειρονομίες.

Από τη συλλογή, «Στην εξορία του βλέμματος - Banished look», δίγλωσση έκδοση (μετάφραση στα αγγλικά: Γιάννης Γκούμας), εκδ. Κουκκίδα, 2019.