Ιγνάτης Χουβαρδάς, "Καλοκαιρινός χάρτης της πόλης"

Καλοκαιρινός χάρτης της πόλης

(Αποσπάσματα)

Στην αρχή βλέπω πολλά πράγματα που χορεύουν...

ύστερα όλα συνδέονται σιγά σιγά.

Τζιμ Μόρρισον

από τις «Σημειώσεις για την όραση»

…

Θα μπορούσα να χαρακτηριστώ ένας εμπειρικός ερευνητής των αποχρώσεων του μεσογειακού φωτός, όχι μόνο της ημέρας αλλά και της νύχτας. Ο ήλιος και το φεγγάρι και το μισόφωτο της νύχτας. Οι αποχρώσεις που παίρνει το φως και το ημίφως σε κάθε λεπτό. Ο τρόπος που πέφτουν οι ακτίνες του ήλιου στις μορφές των ανθρώπων, κυρίως των κοριτσιών και των γυναικών. Το φως της σελήνης στην κάθε του φάση. Τα φώτα της νύχτας από τις δημοσιές και τις πλατείες και τα πάρκα. Το ποσοστό της διαύγειας του φωτός ανάλογα με την ώρα και τις καιρικές συνθήκες. […]

[…] Υπήρχε βέβαια η θέληση και η ελπίδα μιας απροσδόκητης γνωριμίας αλλά με την πάροδο τόσων χρόνων, η διάθεση αυτή έμοιαζε σαν ένα ταριχευμένο πουλί. Και τώρα ξαφνικά, η Σταυρούλα, με έβαζε να κινούμαι στο κέντρο της πόλης με άλλη ψυχολογία. Η αγορά δεν είναι μόνο μια πολύβουη τεθλασμένη διαδρομή γεμάτη εικόνες αλλά είναι πλέον και είσοδοι κτιρίων, με σκάλες που οδηγούν σε μυστικά δωμάτια και σε σώματα που γδύνονταν και μου προσφέρονταν. Οι εικόνες έπαυαν να είναι μόνο εικόνες, αποκτούσαν πλέον μια οσμή από σάρκα.

*

[…] Να λοιπόν που η καθημερινότητά μου ενορχηστρώθηκε με τρόπο σοφό: διαρκής περιπλάνηση αλλά με σταθμούς σωτήριους που με αναζωογονούν. Κι επίσης σημειώσεις, πολλές σημειώσεις, για πρόσωπα που βλέπω στους δρόμους, για τυχαία περιστατικά, για επιφανειακά ασήμαντες λεπτομέρειες, για περαστικές γυναίκες και κορίτσια. Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται ανούσια και άσκοπα αλλά έβρισκαν ένα νοητό συνειρμό μεταξύ τους κάτω από το βλέμμα της δικής μου “Ρενάτας” και της κάθε “Ρενάτας”, που δείχνει πρόσχαρη να τα στεγάσει όλα αυτά μέσα στην αγκαλιά της, να τα φιλτράρει, να τα μετατρέψει σε ενοίκους στον όμορφο διάκοσμό της.

[…] Αυτό το παιχνίδι ανάμεσα στο μισόφωτο και το απόλυτο φως, η αγωνία της απομνημόνευσης η εμμονή με τις ανατομικές αναλογίες… θα υπάρχουν παντού και θα προσπαθώ μονίμως να τα αποσιωπήσω.

Αναρωτιέμαι όταν λέω παντού, τι θα μπορούσα να εννοώ; Έψαξα την απάντηση στη σκιά που με ακολουθεί αλλά η σκιά είχε χαθεί, δεν την έβλεπα πουθενά.

*

«Ένα σώμα απλωμένο παντού» −αυτό, σκέφτηκα, όπως προχωρούσα στο δρόμο της γειτονιάς το επόμενο πρωινό.

Πυκνή κίνηση από βιαστικούς διαβάτες, δρόμοι με την βουή των τροχοφόρων Κυρίως ο ήλιος, αυτοκρατορικός, κίτρινος, καταστροφικός, ανελέητος, να φωτίζει ισοπεδωτικά. […]

…

Δυσκολευόμουν να συνέλθω από την έκπληξη. Σα να είχα πλάσει μόνος μου αυτό το κορίτσι, με τα υλικά της φαντασίας μου, κι έρχονταν τώρα το ίδιο το δημιούργημά μου και μου έλεγε ότι είναι αληθινό, ότι είχα καταφέρει από νερό και αστερόσκονη να φτιάξω μια υπαρκτή ζωή. […] Ένιωθα να επαλήθευα τις αναλογίες μιας μορφής που ήδη έχω γνωρίσει εδώ και καιρό. Γιατί τα χαρακτηριστικά αυτής της κοπέλας ήταν η προέκταση εκείνης της κίνησης που με ακολουθούσε τόσο καιρό, μια κίνηση που την είχα κάνει κτήμα μου, που την είχα καταπιεί μέσα μου σαν αψέντι. […]

[…] Ζούσα σε δύο παράλληλους ορίζοντες. Στον ένα δεν υπήρχε καμιά Βιολέτα, ήταν ένα πλάσμα της φαντασίας μου. Στον άλλο η Βιολέτα ήταν υπαρκτή, είχε μορφή, είχε σάρκα, είχε λόγο, με κοιτούσε και μου μιλούσε, Κι αν ίσως τελικά δεν υπάρχει Βιολέτα, κατά βάθος πάλι υπάρχει, είναι ένα αναγκαίο ψεύδος, τόσο αναγκαίο που είναι αληθινό, θα υπάρχει και θα με ακολουθεί για να εξακολουθώ να γοητεύομαι από τη θηλυκότητα, να έχω τη δύναμη να αντέχω την προδοσία και την εγκατάλειψη, να ξαναρίχνομαι στο κυνήγι της ομορφιάς, να η είναι γυναίκα ένα πρόσωπο που βρίσκει τη συνέχειά του σε άλλα πρόσωπα.

*

Το χειμώνα τα δωμάτια γίνονται κρυψώνες ενός καλοκαιριού που προηγήθηκε κι ενός καλοκαιριού που έρχεται, γίνονται σκηνικό μιας καλοκαιρινής παρένθεσης, μια αντιστροφή των ρόλων και μια μεταφορά των αισθήσεων. Το καλοκαίρι σού λέει: έλα σε αυτό το δωμάτιο να με ανακαλύψεις, να με ζήσεις την ίδια στιγμή που με πλάθεις στη φαντασία σου με τις πιο ανάλαφρες εσθήτες, με ηλιοτρόπια και μποστάνια.

...

Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα «Καλοκαιρινός χάρτης της πόλης», εκδ. Οδός Πανός, 2018.

Ένας χάρτης της πόλης, οδηγός εξερεύνησης της γυναικείας ομορφιάς.

Οι περιπλανήσεις του Τριαντάφυλλου Μαβή στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

Η συλλεκτική του φύση.

Τετράδια με θερινές εντυπώσεις.

Η εμμονή του με τα γυναικεία πόδια.

Τα δωμάτια που επισκέπτεται.

Οι ομοιότητες με έναν θείο του.

Ένα παιχνίδι με το βλέμμα και τη σάρκα.

Όσες αισθητικές αναζητήσεις καταγράφονται σε σημειώσεις,

μεταμορφώνονται σταδιακά σε μια θηλυκή σκιά που τον ακολουθεί.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)