Πάνος Κυπαρίσσης, "Νησί δίχως φύλλα"

ΠΥΡΟΓΡΑΦΙΑ

Θ’ απλωθώ κάποτε χωράφι

να κυλιστείς στα σπαρτά

Να πάρουν τα ρούχα σου φωτιά

ΑΝΤΟΧΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ

Σκοτεινό κορμί καθώς εκκλησία

Ψιθυρίζει ο άνεμος στα υπέρθυρα

ονόματα ξεχασμένα·

ώσπου υποχωρούν τα θεμέλια

ΘΥΣΙΑ

Τα χείλη σβηστά

Ωστόσο των ματιών του σπασμένοι καθρέφτες

πολλαπλασιάζουν τους ζωντανούς

ΧΡΕΟΣ

Τώρα πρέπει να σ’ το γυρίσω

το χρυσόμαλλο δέρας

περνώντας πάλι τις συμπληγάδες

ΥΔΑΤΟΓΡΑΦΙΑ

Γλιστρούν ποτάμια ζεστά στους λαγόνες σου

ως το δέλτα το έναστρο

Τα ναυάγια στις λίμνες των ματιών σου

ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Τρωτός αντέχεις κάποτε κάποιες πληγές

Άτρωτος μονάχα μία

ΜΕ Ή ΔΙΧΩΣ ΤΥΨΕΙΣ

Μια καμπύλη ρηχού ποταμού

δυο δέντρα σε στάση προσευχής

Δεν θα μιλήσω για των νεκρών τις πλαγιές

και τα όνειρα που κοιμίζουν

Δυστυχώς περιλήψεις μόνον κρατώ

Από τη συλλογή «Νησί δίχως φύλλα» (1992).

Πηγή: «Πάνος Κυπαρίσσης - Ποιήματα [1977-2013] Α΄ τόμος», εκδ. Γαβριηλίδης, 2016.

Στην εικόνα: Vincent van Gogh, « Noon - La Sieste».