Χριστίνα Καραντώνη, "Σε κλοιό σώματος"

Σε κλοιό σώματος

Σε κλοιό σώματος ασφυκτικό

διαρκώς

επιχειρεί έξοδο

ρήγμα

σεμνήν ανάληψη

χωρίς φωτοβολίδες

στον ουρανό

Για τη θέα

Κάποτε κάστρο

Ερείπιο τώρα

Τι να αλώσεις

όλα ανοιχτά

Μπες για τη θέα

Αν βέβαια αντέχεις

της αποσύνθεσης

την αποφορά

Περιμένοντας το ανέφικτο

Χρόνια περίμενε το ανέφικτο

σε περίκλειστη αίθουσα αναμονής

γυμνή

Ώσπου άσπρισαν τα μαλλιά της

Ξεχείλωσε του λαιμού η καμπύλη

αναποφάσιστη αιωρείται θηλιά κενή

Σε αχρηστία τα χείλη από προσώπου χάθηκαν

       βουβά

Τα μέλη κάμφθηκαν

τεθλασμένες πλέον οι κάποτε ευθείες γραμμές

Στηρίζεται όλη

σε αναμμένα επάνω

από ατσάλι καρφιά

Finale

Και μετά την κοινωνία

σώματος

αίματος

ψυχής

Παραμένει ο πόθος αήττητος

Περισσότερον ασεβής

Στου κειμένου το σώμα

Στου κειμένου το σώμα

ασέλγησε

σβήνοντας ολόκληρες γραμμές

Στα περιθώρια

ανελέητες όμως

ανεξίτηλες

μία μία οι Ερινύες

έθεταν

υπογραφές

Επιτάφιος νόμος

                     τριαντατρία χρόνια ράγισα στις πέτρες

                                     Κ.Θ. Ριζάκης, ο κυρίως ναός

Επιτάφιος νόμος

άλλα τριάντα χρόνια δίσεκτα να

       προστεθούν

κι ακόμα ένα εκ γενετής χωλό

ως χρέος από τον ισολογισμό της γης προς

       τον ουρανό

που μεριμνά το χώμα να διατηρείται

       αρκούντως νωπό

όσο πρέπει

για να ευδοκιμούν μακρά τα φωνήεντα

και τ’ αη-Γιωργιού ανήμερα στην καλύτερή

       τους να είναι στιγμή

για τη γενέθλια κραυγή

τον εαρινό θρήνο

τον ατελεύτητο

Από τη συλλογή «Σε κλοιό σώματος», Εκδόσεις του Φοίνικα, 2016.