~*~
Τώρα που γύρω μου σωπαίνει
η ζωή
Ακούω
τους λυγμούς
Που
κράτησα μπροστά σου
~*~
Το παιδικό τραύμα
Από
τσέρκι – στη θάλασσα
Άρχισε
ξαφνικά να αιμορραγεί
Το
αίμα κεφαλάκια καρφίτσας
Ένα
ένα και κοντά κοντά
Σαν
τα κεριά
Που
παίρνουν φως το ένα απ’ τ’ άλλο
Έδωσαν
μορφή
Σ’
ένα αιμάτινο κόσμημα
Στο
γόνατό σου
Δε
στάζει
Μένει
εκεί
Ένα
κομμάτι φεγγαριού
Σε
χάωση
Το
γιατρέψαμε μόνοι μας
Με
καπνό τσιγάρου
Απ’
τις τσίμπες
Που
μαζέψαμε από χάμω
Ακόμα
μ’ ένα τάμα στην «Κοίμηση»
Που
περιμένει
Δεν
τρέξαμε σε γιατρούς
Ούτε
σε φαρμακείο
Λες
και γνωρίζαμε από τότε
Βρέφη
σχεδόν
Πως
μερικές πληγές
Δεν
κλείνουν
~*~
Οι ποιητές όταν δε γράφουν
μαραζώνουν
Ορκίζονται
στον εαυτό τους
Πως
ή αίτια είναι άλλη
Κάποια
ασθένεια του σώματος που έρχεται
Ίσως
οι έρωτες που έσβησαν
Βάζουνε
τάξη στην κάμαρά τους
Παλιά
κλειδιά και αποδείξεις
Τίποτε
δεν ανοίγουν ετούτα τα κλειδιά
Κι
οι αποδείξεις δεν παραγράφουνε κανένα χρέος
Διπλώνουνε
τα ρούχα τους
Όπως
οι ιερείς τα άμφια
Περπατούν
αργά προσεχτικά
Σαν
ηλικιωμένοι τουρίστες
Τάξη
τάξη
Δεν
πιάνουν πια χαρτί
Το
άσπρο τους τρομάζει
~*~
Εμείς δεν ήμασταν ποτέ μαζί
Πώς
βρέθηκαν τα ρούχα σου
Με
τα δικά μου εδώ κι εκεί
Στις
φωτογραφίες μαζί
και
στις αφιερώσεις
~*~
Και ξαφνικά
Όταν
θα έρθει η ώρα
Κι
άγνωστοι άνθρωποι
Θα
μπουν στο σπίτι μας
Θα
’ναι και μια επιτροπή
Που
θ’ αναγγείλει
Ότι
παρέδωσα την κόλλα μου λευκή
Και
ας ακούγεται παντού μες στον αέρα
Ένα
γεμάτο άδειο η φωνή
Που
ορκιζόταν «σε ό,τι έχω ιερό»
Πως
κάποιο λάθος έγινε
Πως
η αλήθεια είναι άλλη
Έτσι
κι αλλιώς
Δεν
είχε πια καμία σημασία
Ο
κόσμος έγινε για μια στιγμή
Αυλή
σχολείου με μικρά παιδιά
Σε
επαρχία
Που
τραγουδούσανε
«Σε
γέλασε Παρασκευούλα μου» ξανά και ξανά
Και
τέλος
Ο
«Εθνικός Ύμνος»
~*~
Φοβάμαι
Μη
με χτυπήσει
Κάποια
απ’ τις λέξεις
Που
θα πεις
~*~
Τόσος αέρας
Κι
εσύ
Χωρίς
ανάσα
Από
τη συλλογή «Θα καπνίζω», (2004).
Πηγή:
η συγκεντρωτική έκδοση «Αγγελική Ελευθερίου - Τα ποιήματα, (1978-2011)», εκδ.
Γαβριηλίδης 2015.
Στο
εξώφυλλο: λεπτομέρεια από έργο της Λιλής Ελευθερίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου