Ειρήνη Μπόμπολη, "Το τρίτο ημισφαίριο"

Χρόνος

Θα πεθάνουμε προτού προλάβουμε

να ζήσουμε το χρόνο μας

αυτόν που μας μοίρανε η φύση μας,

η παράλογη σκοτεινή μας πλευρά.

Θα πεθάνουμε λίγο μετά την ισημερία

του άχρονου πόθου μας για φεγγαράδα,

ανάμεσα στα νιόβγαλτα ρόδα και στις μυρτιές.

Ανάμεσα στα ελάχιστα θέλω

και στα άπειρα χρωστώ.

Δυτικά

Εκεί η ζωή, εκεί κι ο θάνατος,

στον κόλπο της Αμβρακίας.

Σ’ έναν περίπατο το σούρουπο,

σε μιαν ανάσα πριν τα μεσάνυχτα,

σ’ ένα άστοχο κι αβέβαιο «σ’ αγαπώ».

Εκεί η ζωή, εκεί κι ο θάνατος.

Με τις λεμονιές και τις ανεμώνες

στους κάδους της λιμνοθάλασσας.

Τα λάμδα και τα ρω

Επειδή τις λέξεις μου αγαπάς και θέλεις,

όλα τα λάμδα και τα ρω κι όλα τα ασημογράμματα

θα τα γεμίσω θάλασσα

και με το γάργαρο νερό τα πόδια σου θα πλύνω…

Για μερικά τραγούδια έχω να πω και τούτο: Δεν ξέρω αν τα βρήκαμε κάπου γραμμένα, ή αν τα ακούσαμε μια νύχτα από το απέναντι παράθυρο ή αν κάποια στιγμή υπέρτατου πόνου ξεχείλισαν από μέσα μας ως φουσκωμένες λίμνες στεναγμών…

Ό τι αγαπήσαμε

Ό τι αγαπήσαμε ήταν ξένο

Σχεδόν μισή αντανάκλαση πρωινού ονείρου

Ήρθε κι έφυγε γλυκά παρθένο

Ωσάν τα κρίνα στο φως του απείρου.

Ό τι αγαπήσαμε ήταν ξένο

Άνθος κερασιάς στης βροχής το τίναγμα

Πρωτομαγιάς στεφάνι φυλαγμένο

Νερό που άγιασε στης ροής το κύλημα.

Ό τι αγαπήσαμε ήταν ωραίο

Ένα φεγγάρι θάνατος στην αποβάθρα

Καλέμι ο έρωτας για πόνο ακραίο

Ό τι αγαπήσαμε ήταν ωραίο.

Η θάλασσα

Την αγαπώ αυτή τη θάλασσα,

είπα.

Και πνίγηκες μέσα της.

Από τη συλλογή «Το Τρίτο Ημισφαίριο», Πέτρα - Ηπειρωτικές εκδόσεις, 2010