Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Φώτης Κουτσαμπάρης, "Με μισάνοιχτο παράθυρο…"




Με μισάνοιχτο παράθυρο…

Έχεις ακούσει ποτέ τους ψιθύρους από ένα μελαγχολικό τοπίο, με αραιή συννεφιά και ψύχρα, προνυχτερινές ώρες; Όπως μιλάει στιγμές ο Οκτώβρης μέσ’ τις καρδιές μας στα πεσμένα φύλλα των συναισθημάτων που δεν ευδοκίμησαν κι έμειναν τα κλωνιά της επιθυμιάς να σιγοτρέμουν στις πνοές των μικρών ανέμων, αλλά να διατηρούν την αισιοδοξία της άνθισης στους βολβούς τους για την επόμενη άνοιξη. Καθώς η ελπίδα δεν επουλώνει τις πληγές αλλά μειώνει τον πόνο στο κρύο της αποτυχίας, σαν φαντασία που πλάθει εικόνες να σου χαρίσει μια σταλιά ζωής ονείρου, ένα ψήγμα ευχαρίστησης, μια προσωρινή ανακούφιση, μια παυσίπονη ικανοποίηση. Απουσία, λοιπόν, τα γυμνά δένδρα, ο φειδωλός ήλιος, οι στάλες της βροχής στις οροφές των αυτοκινήτων, η απόσυρση των τραπεζιών απ’ την βεράντα, το ζακετάκι που πρόβαλε απ’ τα συρτάρια, η πλάτη που καλύφτηκε στο φόρεμα, το φλυτζάνι με το ζεστό καφέ μια απουσία. Σαν ξεκινά η μέρα με την κυκλοθυμία της, χαμηλώνουν οι φωνές των παιδιών στο πάρκο, χάνουν τις διασταυρώσεις τα βλέμματα και τραβούν ευθεία στην καθημερινότητα τους. Μόνο ονειροπόλοι αγναντεύουν στο βάθος του ορίζοντα ή μέσα τους, όπου κυοφορεί και γεννά μια τέχνη. Μουτζουρώνουν τα σύννεφα τον ουρανό, στην επανάληψη του παιχνιδιού τους και το γαλάζιο ξεπροβάλει τακτικά επιβεβαιώνοντας την υπεροχή του. Αθίγγανοι των αισθήσεων διαλαλούν με το μεγάφωνο στις γειτονιές ότι παλιά μαζεύουν, παλιά αγοράζουν, τιμή εξευτελιστική, για ανακύκλωση. Ό,τι παλιό δεν χάνει την αξία του στο χρόνο, σαν ένας έρωτας ίσως ή ένας πόθος. Χρυσός το αληθινό που απομένει στην άκρη της ψυχής. Σε κύκλους εποχών αντανακλά πάντα αχτίδες φωτός κι ας κυκλοφορεί σε μυστικές διαδρομές του νου. Δεν χάνει την αξία της η αξία. Ζεστά μάτια να σε κοιτάζουν, γλυκά χείλη να σε φιλούν, να σου μιλούν, αγάπης χέρια να σε αγκαλιάζουν, χαμόγελα να σε υποδέχονται, δάκρυα να σε αποχαιρετούν, μεστά αισθήματα να σου χτυπούν την πόρτα, ευχές να σε ακολουθούν, φιλίες να σε δένουν, αντίπαλοι να σ’ αναγνωρίζουν. Μ’ ένα ποίημα στο τετράδιο, αλλάζει το χρώμα του φθινοπώρου.


Φώτης Κουτσαμπάρης


Πηγή:
http://atheras-fotis.blogspot.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου