Σταύρος Μίχας, "Το άπειρο της σιωπής"

Πιο πέρα


Μες στη διάφανη σιωπή
αναπαύεται ο χρόνος

Η σιωπή ανταλλάσσεται με σιωπή

Αν κλείσεις τα μάτια σου
ένας πελώριος ήλιος
σε πλημμυρίζει από μέσα
μουσκεύει τις μέσα όχθες σου

Αν τ’ ανοίξεις
τα νερένια μάτια σου πνίγουν
τον κοιμισμένο κόσμο.

Πιο πέρα απ’ τον εαυτό μας
η σιωπή μας διεκδικεί

Πιο πέρα απ’ τη νύχτα
καθρέφτες του νου παλεύουν.

Προσεύχομαι για τη συντριβή
κάθε μου σκέψης
μια ολοσχερή συντριβή
μέσα στο κενό
μες στη διάφανη σιωπή.

Στολισμένος με αδιαφορία
σε μια αιθέρια ελευθερία
να διαπερνά το αυγινό μου δέρμα

Ανοίγομαι στον εαυτό μου
κι αφουγκράζομαι
το φως στο άυπνο αίμα.





Μέσα στη νύχτα κοιμάται μια φωτιά από πάγο


Η νύχτα ανοίγει τη μεγάλη σιωπή
βλασταίνει ο ύπνος
Η γλώσσα αιμάτινη δεν έχει τι άλλο να πει
γκρεμισμένη γρατζουνάει την πόρτα των ονείρων.

Το σώμα της νύχτας γεμάτο χέρια
ψάχνει το κλειδί να ξεκλειδώσει τον ακίνητο κόσμο.
Ο κήπος του μυαλού ξεμακραίνει
στο παγωμένο φως του φεγγαριού
τα δέντρα
                τα σπίτια
                               τα νερά
                                             κοιμήθηκαν
στους μικρούς κρυστάλλινους ανέμους.

Ο κόσμος είναι από πέτρα
το φεγγάρι ακουμπισμένο σ’ ένα κλαδί από πάγο
ζυγιάζει το μαχαίρι του στα βλέφαρα της σιωπής.

Ένα ποτάμι από διαμάντια λαμπυρίζει μες στα μάτια σου
πετρωμένη ξυπνά στο μέτωπό σου
η ομιλία της νύχτας.

Σε τρώει το φεγγάρι
Η πέτρα φωνάζει
Σε πίνει η νύχτα
Όλοι οι κόσμοι χύνονται στη νύχτα
Η νύχτα μπαίνει σ’ όλα τα πράγματα
Ανάμεσα σε γη και ουρανό
η νύχτα είναι ανοιχτή παλάμη
για να διαβάζεις τη μοίρα των ανθρώπων.

Μέσα στη νύχτα κοιμάται μια φωτιά από πάγο
Η νύχτα τραγουδάει για όλους.





Από τη συλλογή «Το άπειρο της σιωπής», Εκδόσεις Μανδραγόρας, 1998.




Ο Σταύρος Μίχας γεννήθηκε στη Λαμία το 1953. Έζησε στην Αθήνα 25 χρόνια, για να επιστρέψει στη γενέτειρά του το 1989. Εργάστηκε ως διοικητικός υπάλληλος των ΕΛΤΑ. Συγκαταλέγεται στους στενούς συνεργάτες του περιοδικού "Μανδραγόρας" από την ίδρυσή του. Έγραψε κείμενα για το ραδιόφωνο και τις ποιητικές συλλογές, "Έξοδος" (Σμυρνιωτάκης, 1985), "Εσταυρωμένος σκύλος" (συλλογική έκδοση με τον Δημήτρη Κολτσίδα πάνω σε έργα καλλιτεχνών της Art Due Gallery, Λαμιακός Τύπος, 1991), "Το δέντρο" (Μανδραγόρας, 1996), "Χελώνα στο βυθό του κόσμου" (Φθιωτικές εκδόσεις, 1997), "Το άπειρο της σιωπής" (Μανδραγόρας, 1998), "Θηρευτής εκτός ορίων" (Μανδραγόρας, 2000), "Δυτικά ο κήπος" (Μανδραγόρας, 2004) και "Ραβδοσκόπος του κενού" (Μανδραγόρας, 2023). Ποίησή του έχει δημοσιευθεί στα περιοδικά: "Νέο Επίπεδο", "Αυλός", "Εμβόλιμον", "Προσωπείο", "Ελίτροχος", "Παρέμβαση" κ.ά., και έχει περιληφθεί στις ανθολογίες "Σύγχρονη ελληνική ποίηση/ Ποιητικά τετράδια φθινοπώρου" (Μανδραγόρας, 2000), και "Ποιητές για ποιητές-χειραψία πάνω απ’ την άβυσσο" (Καστανιώτης, 2002).