Γιάννης Στρούμπας, "Περίμετρος"

ΜΥΡΜΗΓΚΟΦΩΛΙΑ


Τι κρύβει μέσα της
μια μυρμηγκοφωλιά;
Τι ζει και πώς
στο πολυδαίδαλο σκοτάδι;

Μικρός,
ανασκαφέας σάρωνα
με τη χούφτα το ανάχωμα
κι έμπηγα το κλαδί
ν’ ανοίξω λεωφόρο.
Τζίφος.
Απλή μετάθεση του σκότους
για κάποια εκατοστά.

Τώρα πια ξέρω
Υπάρχει κι άλλος τρόπος.


 


ΕΙΝΑΙ ΣΚΗΝΗ

        ...πως είναι οι γραμμές Αχέροντας
        πως ο συρμός δεν είναι παρά η λέμβος
        πως τα εισιτήρια υποκαθιστούν τα κέρματα
                στο στόμα των νεκρών
        κι ακόμα ότι οδηγός
                είν’ ο ψυχοπομπός…
 
     Τασούλα Καραγεωργίου, «Οι παρομοιώσεις»
                    Από την ποιητική συλλογή Το μετρό


Οι αποβάθρες τούτες δω
δεν στέκουν σε λιμάνι
Μήτε Αχέροντας κυλά
Μήτε βαρκάρης λάμνει
Μήτε απαιτείται οβολός
Μήτε είναι τα βαγόνια
βάρκες στον Άδη που οδηγούν
στη λήθη που απολήγουν
κι αλέ ρετούρ στην πρύμνη τους
διόλου δεν σηκώνουν.

Οι αποβάθρες τούτες δω
δεν είναι αποβάθρες.
Είναι σκηνή θεατρική
μ’ υπόγειες παραστάσεις.
Μονόπρακτα αλλεπάλληλα
στα βάθη ανεβαίνουν
πιστή αναπαράσταση
ηρώων που κατεβαίνουν.
Κομπάρσοι είναι οι ήρωες
Κομπάρσοι μα δαιμόνιοι
Ηθοποιοί δεινότατοι
Υποκριτές δαιμόνοι.

Υποκριτές δαιμόνοι.
Θεατρίνοι ανεξάντλητοι.

Οι αποβάθρες τούτες δω
δεν είναι αποβάθρες.
Είναι σκηνή θεατρική.
Μ’ αυλαία που δεν πέφτει.





ΥΠΟΓΕΙΑ ΔΙΑΦΥΓΗ
 
 
Ακινητοποιείσαι υπεργείως.
Στο μποτιλιάρισμα δεν πέφτει
ούτε μποτίλια διάσωσης.
Ναυαγός στη στεριά
επιπλέεις μόνο αν βουλιάξεις.
Στο φως τα πάντα ακινητούν.
Στον πάτο οι δίοδοι ανοιχτές.
 
Υπογείως διαφεύγεις.
 
Το σκότος ταξιδεύει
με ταχύτητα φωτός.
 
 

Από την ενότητα

προς αποβάθρες

 
 
 
 
 
ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΜΠΑΝ


Της σήραγγας
η μαύρη τρύπα με ρουφά.
Μεταφορά ενέργειας.
Δεν ξέρω αν θα λιώσω
ή αν εξέλθω ζωντανός
σε σύμπαντα παράλληλα.

Ξανά στο φως.
Ξανά
στο ίδιο άγχος της πηχτής,
απόκοσμης ροής,
ξένης ροής
παράλληλων σωμάτων.

Είναι σαφές. Υπάρχουν
κι άλλα σύμπαντα.
Επακριβώς παράλληλα.





Ο ΑΠΟΛΩΛΟΣ ΠΟΙΜΗΝ


Αγαθά απολωλότα αμνοερίφια
αρπαζόμαστε από μια χειρολαβή
κι αφηνόμαστε σε υπόγεια ροή
να μας βγάλει όπου ορίσει η συνήθεια.

Ο καλός μας ο ποιμήν ο στοργικός
σαλαγάει τη μαζική μας αμνησία
διευθετώντας μας την πάνδημη κηδεία
απ’ το κέντρο του ελέγχου στανικώς.

Στου μαντριού μας τους ανήλιαγους φεγγίτες
λυσσασμένοι σκύλοι αλυχτούν μ’ αυτόματα
τσιμεντάροντας τα υπόγεια τα χώματα
μη στο φως και δραπετεύσουν οι ερημίτες.

Κι όπως βόσκουμε στο τούνελ απλανώς
μια υποψία γκρίζα μάς πετάει στη σέντρα
πως ελέγχεται το κέντρο από κέντρα
κι ο ποιμήν μας πως διάγει απολωλώς.

Μπα! Δεν θα ’ναι απολωλός ο εσθλός ποιμήν
στη στοά εφησυχάσουμε χαμένοι
την απώλεια προσπερνώντας νυχτωμένοι
της ψυχής μας μ’ ένα άψυχο αμήν.

Από την ενότητα

προς καταβόθρες

Από τη συλλογή «Περίμετρος», εκδ. Σμίλη, 2023.




Ο Γιάννης Στρούμπας γεννήθηκε το 1973. Κατάγεται από την Κομοτηνή, όπου και διαμένει. Είναι φιλόλογος και διδάσκει στη μέση εκπαίδευση. Τακτικός συνεργάτης των έντυπων λογοτεχνικών περιοδικών Τα Ποιητικά και Θευθ, καθώς και του ηλεκτρονικού Ο Αναγνώστης. Συνεργασίες του έχουν επίσης φιλοξενηθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Απόπλους, (δε)κατα, Διαπολιτισμός, Διάστιχο, Δίοδος 66100, Εξιτήριον, Θέματα Λογοτεχνίας, Κ, Καρυοθραύστης, Κουκούτσι, Μανδραγόρας, Νέα Ευθύνη, Πλανόδιον, Πόρφυρας, Φρέαρ, Φτερά Χήνας, Χάρτης, Bibliothèque, Culture Book, Poeticanet, Poetix και αλλού. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, δύο τόμους δοκιμίων, δύο ανθολογίες, μία μελέτη, ενώ έχει συμμετάσχει και σε συλλογικά έργα. Η Περίμετρος είναι η τέταρτη ποιητική του συλλογή και το ένατο προσωπικό του βιβλίο.