από την αρμύρα της θάλασσας, το χρώμα που αφήνει η σελήνη
και την φωτεινή αντανάκλαση του φεγγαριού στην ακρογιαλιά.
Ναρκισσεύεται η ψυχική λαχτάρα στην σμαραγδένια αμμουδιά
από το μεθυσμένο λεξιλόγιο του ασφάλτου φωνητικού στοχασμού.
Ο υψηλός σκοπός της περιπλέκεται με ηδονική παρόρμηση
γίνεται πολύτιμο νόμισμα και άλλοτε κόσμημα πολύ ακριβό.
Απαραίτητη αφορμή για κάθε διαχωρισμό που καρτερικά
απελευθερώνει με την μουσική την χρησιμότητα των ρόλων.
Μέσα από τις αυτοτελείς ωδές το κύμα της μοναχικότητας,
της υπέρβασης και της παρέμβασης επιστρέφει απεγνωσμένα
το πέπλο της αγάπης στην πρωταρχική αφετηρία της σιγής.
της μνημειακής περίπτυξης των θερμών επιθυμιών
με αγωγιμότητα και επαρκή προσήμανση αγγιγμάτων
οι συρφετοί των νόθων στεναγμών της λαβωμένης καρδιάς
εξαργυρώνουν με την λήθη και την λυτρωτική προσευχή
την αμφισημία των εγγενών αξιών που αντιφεγγίζουν.
Παγιδεύουν εκθαμβωτικά και ασίγαστα πτυχές θλίψης
από το βιωματικό διατοπικό μωσαϊκό που εξοστρακίζει
ενδοιασμούς αναρρίχησης από την αθέατη πλευρά
στους μονόδρομους της ατέρμονης οδυνηρής οδύσσειας.
αναζητά ανυπότακτα το αρχετυπικό παρόν
στο σκιερό σταυροδρόμι της διακλάδωσης
των ανεξερεύνητων πόλων του εγερτηρίου.
Η στεγανή δυσανάλογη παράξενη επώαση
δεν ναυαγεί ποτέ κοντά στο σιωπηλό ακρωτήρι.
Κυριαρχεί με αφαιρετική φειδωλή λακωνικότητα.
Με λεκτική παθιασμένη δεξιοτεχνία κρυπτογραφεί
απεγνωσμένα αμφίδρομες και ωκεάνιες διαδρομές.
Οι ψευδαισθήσεις που νικήθηκαν πρώτιστα
δεν άφησαν αναπάντητα, ούτε αδιερεύνητα
τα κυνικά ερωτηματικά της νωχελικής ομίχλης.
Η απάτη της ασύστολης φλογισμένης πλάνης
χαραγμένη αλλά δυσανάγνωστη ερμηνευτικά
έλκει την ιταμή άβυσσο της λιπόψυχης ελπίδας.
Επιτρέπει στην σκουριά των ποικίλων αρμόσεων
να αποχρωματίσει την οξείδωση της ανεπάρκειας.
τα ανυπότακτα ψήγματα των αφώτιστων μαιάνδρων
κλέβουν κάτι από τα απωθημένα θρυμματισμένα μύχια
της άγονης εκποίησης των ανισότιμων εκσφενδονίσεων.
Το μετέωρο μετείκασμα του καθολικού περιθωρίου
μέσα από το τζάμι της φθαρμένης γυάλινης κορνίζας,
εκθέτει αναπόφευκτα τις κεντημένες γλαφυρές εικόνες.
Το βιαστικό εκλεπτυσμένο ένδυμα των άνισων ελιγμών
του ανθεκτικού χρόνου που καθυποτάσει τα πάντα
προσπαθεί να φυλακίσει με ανέλπιδες ιχνηλασίες
την ενάργεια της εισπρακτικής υποταγής στην ρηχότητα.
Το βλέμμα και η προσοχή των περιστασιακών φίλων
στο σκηνικό της αρρυθμίας, προδίδεται και απαλλοτριώνεται.
της κυτταρικής ομοιόθερμης διέγερσης της μέθης
αρτιώνουν με αλληγορική αργόσυρτη νηνεμία
τον λαβύρινθο των συστάσεων του ναρκισσισμού.
Βυθίζουν τις ισοδύναμες ροές των ανταλλαγμάτων
στη διένεξη του ωκεάνιου αδιάβροχου τόξου.
Σε αλίμενα απάνεμα και ανενδοίαστα πελάγη
επαρμένης συμβατικά ονειροπόλας αναδίπλωσης.
Διεκδικώντας τη κρύπτη των γυμνών παροχών
στα άδυτα σύνορα του ασίγητου μυστηρίου
υπερφαλαγγίζουν το επίγειο ζωδιακό άπαν
από τις άγραφες συνταγές της ψευδαίσθησης.
Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή «Συστοιχίες
της αυριανής εξορίας», που αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Όστρια.
Στην εικόνα: Evelyn de Morgan, «Earthbound» (1897).
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου