μες στους αργόσυρτους ψαλμούς στα θυμιάματα
την αγωνία στη ματιά το σιγομούρμουρο
όπως προσπέφταν στα εικονίσματα οι γριούλες.
Κι έλεγα μέσα μου αλήθεια, ποιος θα πει
η τόση θέρμη αληθινή αν είν’ αγάπη
ή μήπως τρόμος στο σκοτάδι τ’ αξημέρωτο
να ξορκιστεί το Αιώνιο Τίποτα να φύγει.
−ίσως γιατί κοιτούσα ώρα θαμπωμένος−
είπε ακριβό, πολύ ακριβό ζητούν αντάλλαγμα
της θλιβερής ανημποριάς, Ζωή Αιώνια.
χίλιες φορές, μα κάπου κύλησε κι εχάθη.
Θεόδωρος Ράλλης, «Προσευχή σε ελληνική εκκλησία, Μονπαρνάς» (1876).
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου