Εύη Γκάλαβου, "Τα Χέρια"

2.  Κάτι πήγα να γράψω
σήμερα, ανήμερα της διάρκειας
και δεν μπορούσα να θυμηθώ
τι χρώμα είχαν τα χέρια
σου. Έτρεμαν;
Ξανά συστήνομαι εμπρός τους,
παριστάνω την αθωότητα
μήπως και κερδίσω μια
ανάμνηση παραπάνω στο
έτος κατασκευής ονείρων και
με βοηθήσει με εκείνο το
ρημαγμένο ποίημα για τα
χέρια που ακόμα δεν θυμάμαι
τι χρώμα είχαν.





3.  Άλλαξε ο χρόνος της
προσφοράς και επέστρεψε στα
βήματα του. Πάλι θα ζήσουμε
τα ίδια, μια επανάληψη των
χρονικών διαστημάτων στη
μέση της ζωής. Μου φωνάζεις
να γράφω για τα χέρια
σου, μα τα χέρια
μου χαϊδεύουν λέξεις για τα
χείλη σου. Τι τους ετοίμασες
σήμερα; Ποια νύμφη θα
θυσιάσεις σ’ εκείνα τα χείλη
που μιλάνε για έρωτα;





6.  Έτσι θα είναι το μέλλον
μας ένα κομμάτι δάσους στο
ένα χέρι και κάποιες
δυσνόητες λέξεις ασύνδετες
με την καρδιά στο άλλο.
Κι όταν θα ανοίγεις το κουτί
που θα με έχεις
φυλακίσει πρώτη στην
απόδραση θα είναι η
ομίχλη και εκείνο το κομμάτι
γης που δεν θα μικραίνει μα
ούτε
θα μεγαλώνει θα βλασταίνει
καρπούς απ’ τα δάκρυα της
φυλακισμένης.





Από τη συλλογή «Τα Χέρια», 2021.

Να σημειώσουμε ότι η συλλογή είναι χειροποίητη.
Τη βιβλιοδεσία έχει επιμεληθεί η Εύη Γκάλαβου.