Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2020

Κ. Θ. Ριζάκης - Σ. Γρ. Σταμπουλού, "Εφ’ ενός γίγνεσθαι; 1"

 

Συμεών Γρ. Σταμπουλού
Στατιστικά και συστατικά στοιχεία του παρόντος τόμου
(Απόσπασμα από την εισαγωγή της έκδοσης)


Το παρόν βιβλίο συνιστά περισσότερο ανθολόγιο ποιημάτων παρά ποιητών. Φιλοξενεί το ποίημα και το όνομα του δημιουργού του χωρίς κανένα βιογραφικό στοιχείο ή άλλη πληροφορία. Αφού έχουμε το ποίημα, τί χρείαν έχομεν μαρτύρων; Υποπτευόμαστε τον δημιουργό από το έργο του, αυτό αφορά κυρίως τις νεώτερες, λιγότερο γνωστές ή άγνωστες παρουσίες. Εικάζουμε τα χαρακτηριστικά του, τη συγκρότησή του, την ιδανική του βιβλιοθήκη. Σχηματίζουμε γνώμη για την ποίηση που διαβάζουμε, ανεπηρέαστοι, κατά το δυνατόν, από συνάφειες, κύκλους, κάποτε και φωλεές επώασης ταλέντων.
Ας ξεκινήσουμε από τα σχήματα, τα αριθμητικά δεδομένα. Εξήντα τέσσερεις δημιουργοί (35 ποιητές και 29 ποιήτριες), προερχόμενοι από τα δύο κέντρα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, από πολλά διαμερίσματα της Ελλάδας και την Κύπρο. Συνολικά 215 ποιήματα, όπου αναλογούν κατά μέσον όρο τρία ή τέσσερα ποιήματα σε κάθε ανθολογούμενο. Η κατάταξή τους γίνεται με αλφαβητική σειρά. Αν επιτρέπεται μια ταξινόμηση είναι η ηλικιακή, χωρίς τις ετικέττες διακριτικών ανά Γενιά χαρακτηριστικών που με μεγάλη ευκολία παρέχονται από γραμματολόγους. Πώς στεγάζονται, λόγου χάρη, για να μην πω στοιβάζονται, κάτω από την ίδια ομπρέλλα η Δημουλά, ο Χριστιανόπουλος και ο Ρουμελιωτάκης, ή στους πρώτους μεταπολεμικούς ο Καρούζος και ο Πατρίκιος; Η κατ’ αλφαβητική σειρά ταξινόμησή τους εδώ δείχνει την κατάργηση όχι μόνο των επίπλαστων προσίδιων γνωρισμάτων (Γενιά της ήττας, χαμένη Γενιά, της αμφισβήτησης, των αμέτοχων, αθέατη/αόρατη Γενιά, του χάους και του μηδενός και δίχως τέλος ο κατήφορος), αλλά και του τεμαχισμού της ποιητικής φωνής σε βολικές δεκαετίες. Αναφέρομαι τυπικά στον γραμματολογικό όρο της Γενιάς για τη διευκόλυνση της συνεννόησης σύμφωνα με την κρατούσα ορολογία. Με αυτή την παραχώρηση αναφέρω ότι στην παρούσα ανθολογία οι ποιητές μοιράζονται αναλογικά σε όλες τις Γενιές, από τη Δεύτερη Μεταπολεμική μέχρι τη Γενιά του 2000 (οι παλαιότεροι γεννημένοι το 1931 και οι νεώτεροι τη δεκαετία του ’80). Η καινοτόμος εδώ παρουσίαση των ποιητικών φωνών μέσα στη διαχρονία διευρύνει τον δικό τους δυνητικό ορίζοντα, αλλά και τον ορίζοντα του αναγνώστη. [...]

 




Νίκος Αντωνάτος

ΜΟΝΟΔΙΑΣΤΑΤΗ ΣΙΩΠΗ

                       Τι με χρη σιγάν; τι μη σιγάν;
                                   (Ευρ. Τρωάδες, 110)



Πού να σταθώ δεν έχω −αλίμονο!
να συγκρατήσω τη γραφή

όπως δεν έχουν οι ψυχές
πεδίο σταθερό να επιζήσουν

κι όπως δεν έχει η σιωπή
παρά μιαν ασυμπλήρωτη
διάσταση μονάχα…






Άννα Γρίβα

ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ


Πώς να ήταν τα μάτια σου;
Τα μαλλιά σου που έρρεαν στης ράχης το κύμα
ποιο χρώμα να είχαν;
Γιατί να αγάπησες εκείνον τον ξένο
τον μόνο
τον άπατρι;
Τα κορμιά σας να έσμιξαν;
Οι πνοές σας να έγειραν
η μία επάνω στην άλλη;
Χόρεψες δίχως ρούχα
στου στέρνου του
την απαλή επιφάνεια;
Του χάρισες τα πέπλα
που τύλιγαν
τα ωραία σου στήθη;
Μείνατε απόλυτοι;
Μείνατε φως;
Εκείνο που απλώνεται
σαν φτερούγα στις λύπες του κόσμου;

Τώρα εσύ ένα πλάσμα της αιώνιας νιότης
επιστρέφεις γελώντας
καθώς με βοστρύχους
και κοτσίδες που λάμπουν
τα κορίτσια αρπάζονται
απ’ τα πόδια
αυτού που αγαπούν
να ρουφήξουν αχόρταγα
το νερό που γλιστρά
στ’ ακροδάχτυλα
το ελάχιστο εκείνο νερό
του ανίκητου έρωτα.






Ελένη Κοφτερού

ΤΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ


Τα απογεύματα δεν θέλω να βγαίνω
βρίσκω διάφορες δικαιολογίες
η κούραση απ’ την δουλειά, το κρύο, η φασαρία.
Κάποιες φορές σέρνομαι ώς την πόρτα
βαμμένη με πολέμου χρώματα
έτοιμη για τη μάχη
με του απογεύματος το αδηφάγο αγρίμι.

Λίγο πριν φτάσω στο κατώφλι
αίφνης καταποντίζομαι
στης ημέρας τον φρεσκοσκαμμένο τάφο.

Το επόμενο πρωί
ξαναγεννιέμαι
(δίχως τη θέλησή μου φυσικά)
δίπλα σ’ ένα υπόλευκο αυγό κύκνου.
Καθώς χνουδάτος ξεμυτίζει ο νεοσσός
κι απορημένος με κοιτάζει
σε κρώξιμο αναπάντεχο

τι γρήγορα με σπρώχνει
στη θολωμένη λιμνοθάλασσα της χαραυγής.






Σόνια Μασσάρου

ΒΟΥΒΕΣ ΠΤΩΣΕΙΣ


«Αδύναμες κράσεις που προκαλούν δυνατές κρούσεις» αυτή η μικρή μπουκιά σκέψης γλίστρησε από τους κροτάφους στην ολισθηρή επιφάνεια της γλώσσας και έπεσε αθόρυβα στον οισοφάγο προκαλώντας μια παλινδρόμηση λυγμών που ξέσπασε σε δάκρυα καθώς είχε συνηθίσει τόσο όσο πάντα συγκινούνταν από τις βουβές πτώσεις. Δίπλωσε προσεκτικά τα θρύψαλα των ματιών του και τα τοποθέτησε στη θήκη των γυαλιών. Το βλέμμα του τραμπαλιζόταν τώρα πιασμένο από τα σχοινάκια των φύλλων που σαν κίτρινα αλεξίπτωτα το οδηγούσαν κάτω στο δρόμο τη βία αφαιρώντας της προσγείωσης. Μπορούσε από ’κεί κάτω ξαπλωμένο να δέσει τα δάχτυλα πίσω από τον αυχένα και να κοιτάζει τον ουρανό μασουλώντας ένα κλωνάρι άχυρο και παρατηρώντας στο βαρύ βράδυ ετοιμόρροπα τ’ αστέρια να πέφτουν σέρνοντας σαν υπνοβάτες για δυο βλέφαρα του δευτερολέπτου τη χρυσή τους ρόμπα στα σκαλιά της νύχτας και να χάνονται μπροστά στα μάτια του έπειτα μια φύση εύθραυστη κι απρόσεκτη σαν πεταλούδα έπεσε στο νερόλακκο τον κρότο κρατώντας κρυφό.






Τάσος Πορφύρης

ΧΕΡΙΑ


Και πάνω απ’ όλα αγάπησα τα χέρια σου
Που με ταξιδεύουν κι εγώ να τους μετρώ
Να τους φιλώ τα δάχτυλα −αυτά που
Με παραδίδουν στιχοδέσμιο στην αγκαλιά σου−
Ένα-ένα σ’ όλη τη βαθμίδα της λατρείας
Από τον παροξυσμό του πάθους ώς τον
Ήρεμο ανασαμό των πρωινών ονείρων.






Θανάσης Χατζόπουλος

ΗΓΕΜΟΝΙΑ


Δέντρα που γέρνουνε πάνω από τάφο
Θάμνοι που φύτρωσαν πάνω σε τάφο
Πάνω σ’ ένα χωμάτινο αγγείο όλο σκοτάδι

Ο ηγεμόνας είναι παιδί
Με δευτερογενή τα χαρακτηριστικά του γήρατος
Και σαν παιδί βασιλεύει τρεμάμενο
Σε αυτόν τον τάφο

Ο ήσκιος τού ριπίζει το κορμί
Στην ερημιά του αναδεύονται οι μαστόροι






Πηγή:
«Εφ’ ενός γίγνεσθαι; 1, ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ 2020. Άλλως
με τη ματιάν υποκείμενη στο δεσπόζον δυναμικό
της σύγχρονης ποιητικής μας παραγωγής [215
ανέκδοτα ποιήματα τη συναινέσει 64 δημιουργών]»
Εκδόσεις Ρώμη, 2020.
Επιμέλεια: Κώστας Θ. Ριζάκης - Συμεών Γρ. Σταμπουλού
Με εκτεταμένα προλεγόμενα του Συμεών Γρ. Σταμπουλού
Ανθολόγος: Κώστας Θ. Ριζάκης
Έργα εξωφύλλου και ενοτήτων: Σταύρος Σταμπόγλης
Τυπογραφική επιμέλεια, επιμέλεια εξωφύλλου: Θοδωρής Κιντάπογλου

Σημείωση: Για την παρούσα ανάρτηση επιλέχθησαν ποιήματα ποιητριών και ποιητών που έως τώρα δεν είχαμε ανθολογήσει στο ιστολόγιό μας.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου