Θοδωρής Βοριάς, "Στιγμές από το ρεπερτόριο του θανάτου"

Ανιλίνες

α΄

Κάναμε ψυχή

το χαρτί και το μολύβι.

Πιστέψαμε πως τα μοιραία

δε μένουν αναπότρεπτα

σαν πιάσεις και τα γράψεις

στην ψυχή σου.

Στον πρώτο στίχο

που σκαρώσαμε

γράψαμε για τον θάνατο.

δ΄

Κι απάνω που έθρεφε η πληγή στο στήθος

ξεπετάχτηκε από μέσα της το κεφάλι της οχιάς

για να ξαναδαγκώσει κάποιον ανύποπτο

και να επιστρέψει να φωλιάσει στην καρδιά.

Από την αρχή λοιπόν τις θεραπείες,

τα γιατροσόφια και τα βότανα.

Ούτε η χειμερία νάρκη φέρνει αποτέλεσμα

ούτε το δηλητήριο στερεύει.

θ΄

Δρομολόγια με την πανσέληνο

Βλέπεις εκείνον με το πιστόλι;

Θέλει να πεθάνει.

Ψάχνει στις τσέπες του για σφαίρες

λες και ψάχνει γι’ αναπτήρα.

Βλέπεις τον άλλον;

Βάζει το χέρι του στη μέσα τσέπη του μπουφάν

και τραβάει την καρδιά του.

Την κοιτάζει προσεχτικά στο φεγγαρόφωτο,

την παραδίδει στον αστυφύλακα

για να εξακριβώσει τα στοιχεία.

ιγ΄

Αγγελία

Μαζεύω στρατιωτικά χιτώνια,

μετάλλια, παράσημα για τον έρανο

«υπέρ ενισχύσεως των περιφρονημένων θυσιών

απάντων των πολέμων».

κα΄

Εύφλεκτοι πια,

παραφουσκωμένοι με ξερόχορτα,

μαζεύουμε σκόρπιες εικόνες

για ν’ αποδείξουμε πως ζήσαμε

-λίγες μοναχά εικόνες

από φόβο μην τύχει κι αρπάξουμε φωτιά.

Από τη συλλογή «Στιγμές από το ρεπερτόριο του θανάτου», ιδιωτική έκδοση, 2018.

Περισσότερα ποιήματα του Θοδωρή Βοριά μπορείτε να διαβάσετε στον ιστότοπο:

http://vorias.blogspot.com/