Ποιητική Ομάδα 1ου ΓΕΛ Βέροιας, "Με την ποίηση γίνεται"

Με την ποίηση γίνεται

Ταξίδι

Στα υγρά σοκάκια της μνήμης

εκεί που κόκκινες γραμμές απαγορεύουν.

Στα διψασμένα για αγάπη κορμιά

που ονειρεύονται αεικίνητα.

Στα λυπημένα μάτια

που λάμπουνε από έρωτα.

Στα αιώνια πάθη

που μένουν αποτυπώματα στην ψυχή.

Στον φόβο

που χορεύει αντικρυστά με το πεπρωμένο.

Στα παγωμένα για χρόνια αισθήματα

που θεριεύουν.

Στη ζωή

που με αφορμή τον θάνατο την ζεις.

Η ομάδα των ποιητικών διαδρομών

Λέμη Γατοπούλου, «Αρχή του Έρωτα…»

Αρχή του Έρωτα

Πόθος για ένα χορό

Αντικρυστό· μαζί σου

Αναπάντεχη εκπλήρωση

Κορμιά αντικρυστά

Τα μάτια σου καρφιά φωνάζουν

στη σιωπή

Βήμα-αλλαγή

μου απλώνεις το χέρι

Στροφή

Και ξανά βήμα-αλλαγή

Βήματα πολλά και αλλαγές

Ξαφνικά χειροκρότημα

Τέλος του Έρωτα

Μαρία Γατοπούλου, «Βασανίζομαι»

Ένας κόμπος στο στήθος

Που όλο ανεβαίνει

Τα χείλη μου τρέμουν

Τα δαγκώνω από θυμό

Τα μάτια μου πρησμένα

Πάνω τους κάτι μικρές

Ακανόνιστες γραμμές

Κόκκινες Απαγορευτικές

Πάντα εκεί

Με εμποδίζουν να δω

Ελένη Γκερντούκη, «Πριν κοιμηθώ…»

Πριν κοιμηθώ, πες μου πού ξαπλώνεις

Μην γείρω πάνω σου

Στο πεινασμένο για αγάπη κορμί σου

Στο διψασμένο για όνειρα μαξιλάρι σου

Άθελά μου, μη σε πληγώσω

Μαρία Μοτσιοπούλου, «Πεπρωμένο…»

Πεπρωμένο

Ένας μαγνήτης που μας έλκει

κάθε στιγμή προς το μέρος του

με σκηνές χιλιοπαιγμένες θεάτρου

σε κάποια προκαθορισμένη από άλλους ζωή.

Κατερίνα Μπατζιόλα, «Να βρέχει»

Ήρθες και ξέπλυνες τη σκόνη μου

σαν αυγουστιάτικη βροχή

Έφερες τη δροσιά στον καύσωνά μου

Και όταν έφυγες

Έμεινα να πολεμώ μόνη τα καλοκαίρια

Γι’ αυτό θέλω τόσο πολύ να βρέχει

Σε θυμίζει πάντα

Διονύσης Παζαρτζικλής, «Φόβος»

Η πιο τρομακτική στιγμή της ζωής

Είναι η τελευταία

Μπροστά στον φόβο του θανάτου

Μα ακόμη πιο τρομακτικό

Είναι μια ζωή χωρίς ζωή

Με αφορμή το θάνατο, λοιπόν, μιλώ για τη ζωή.

Λυδία Παπαλάμπρου, «Όνειρο»

Ίσως ένα όνειρο να είναι η αγάπη

Όνειρο που ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει

Τότε θα εύχεσαι να μην ξυπνήσεις

Μήπως το όνειρο γίνει εφιάλτης

Μήπως το ιδανικό που ονειρευόσουν δεν υπάρχει πια

Εκεί είναι που θα χαθείς

Τότε θα πονέσεις

Θα ’ναι σαν να γυρεύεις την ανάσα σου

Και δεν τη βρίσκεις

Τότε θα πέσεις

Μα βρες το κουράγιο να σηκωθείς

Να αντέξεις

Να ελπίζεις σε νέα όνειρα

Όχι απαραίτητα καλύτερα

Από τη συλλογή της Ποιητικής Ομάδας του 1^ου ΓΕΛ Βέροιας, «Με την ποίηση γίνεται», Βέροια 2018.

Υπεύθυνοι καθηγητές: Αλέξανδρος Ζαφειρόπουλος, φιλόλογος & Θεανώ Μιχαηλίδου, φιλόλογος.

Tην Ποιητική Ομάδα του 1^ου ΓΕΛ Βέροιας αποτελούν οι:
Βασιλική Γαλανομάτη, Λέμη Γατοπούλου, Μαρία Γατοπούλου, Ελένη Γκερντούκη, Ελένη Εκτώρογλου, Θεμελάκος, Μαρία Μοτσιοπούλου, Κατερίνα Μπατζιόλα, Διονύσης Παζαρτζικλής, Λυδία Παπαλάμπρου, Μαρία Στολτίδου, Μίλτος Χαλαϊδόπουλος και Σταυρούλα Χατζηδημητρίου.