Πελαγία Φυτοπούλου, "Κούκος"

ΣΥΜΠΤΩΣΗ

απόψε κάποιοι δε θα κοιμηθούν

περιμένουν

αδελφό να τους πυροβολήσει

ή έστω

έναν περαστικό ν’ ανάψει το φως

σε χαλεπούς καιρούς ακόμη και αυτό

μπορεί να σκοτώσει

απόψε τοποθετούν στον ουρανό

παιδικά καθίσματα

Ε

ο κόσμος μας δεν υπάρχει

ούτε εμείς είμαστε άνθρωποι

ψάρια είμαστε

οργώνουμε ένα κομμάτι γαλάζιο

ο ουρανός μάς ταΐζει ακρωτηριασμένα πόδια

βιάζεται να μεγαλώσει

η πολιτεία ορθοπόδησε

κοκκίνισε επαίνους

σύντομα όμως θα μας ζητήσουν

τα πόδια πίσω

και η πολιτεία θα πέσει

σαν αδούλευτη αστραπή

πάνω στα γραφούμενά μας

η ποίηση θα συρθεί

σαν φίδι που δεν του δόθηκε

η δέουσα προσοχή

και τότε θα βγάλει χέρια

και τα χέρια όταν θέλουν

χτυπάνε στην καρδιά

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

βλέπω προχωρήσαμε όλοι

τους στίχους μας

σ’ ένα πρώιμο απόγευμα

τώρα ας ανοίξουμε

τα παράθυρα

να πάρουμε λίγο

φρέσκο αέρα

Άνοιξε μια τρύπα στον καθένα

Εγώ είχα μεγάλο κούτελο

Άνοιξε δυο

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ

Εδώ στον ουρανό έχουμε απ’ όλα

Κανένα παράπονο

Οι καλόγριες πετάνε

Κανείς δεν κλειδώνει την ομορφιά

Ζούμε χωρίς κεφάλι

Οι αυτοκτονίες λιγόστεψαν

Πεθαίνουμε κανονικά

Με υποχρέωσαν να κάνω διαθήκη

Σου άφησα μια κλωστή απ’ το γέλιο μου

Με απέσυραν βιαστικά

ΕΞΟΔΟΣ

Κάνει ψύχρα

Σκέπασέ με

Χώμα θα βρεις στο ψυγείο

Από τη συλλογή «Κούκος», εκδ. Θράκα, 2016.