Γιώργος Τσιαπλές, "Τρία ποιήματα"

[Η Μαρία εν άστει]


Να ’μαι πάλι πίσω
στην πολύβουη φυλακή,
χωρίς φωτοστέφανο –
το σώμα μου περίγραμμα σε σοβά,
στα βλέμματα των περαστικών που συναντώ
λιμνάζει η έρημος.

Επέστρεψα.
Ήρθα να κρυφτώ από Εκείνον
που ξεθώριασε στα μάτια μου
σαν πολυκαιρισμένο ψηφιδωτό.

Την ημέρα κρύβομαι.
Φοβάμαι μήπως με αναγνωρίσει
κάποιος απ’ τους παλιούς μου εραστές,
όπως εκείνος που το στέρνο του
μύριζε θερισμένο χωράφι
σε εκείνο το πλοίο από την Αλεξάνδρεια.

Τώρα πλέον ευαγγελίζομαι τη μοναξιά.
Ο Λόγος του δεν μου αρκεί.
Τρέφομαι με τις ιστορίες των ανθρώπων.





[Πηνελόπη]


Τιμή και δόξα είπαν:
«Αιώνια απόδειξη της συζυγικής πίστης
και καρτερίας».
Υπολόγισαν τη μοναξιά σου
ισάξια με τα χτυπήματα του αργαλειού σου.
Και για να σε θυμούνται οι επερχόμενοι
ύψωσαν το άγαλμά σου
μπροστά από το food market της γειτονιάς.





[Αίνος]


Στέκεις ιερός και επιβλητικός.
Ο μύθος ισχυρίζεται ότι ήσουν ένα τραγούδι
που επιχείρησε να φτάσει στον ουρανό χωρίς να τα καταφέρει.
Μα εγώ το γνωρίζω
πως δεν είσαι τίποτα άλλο
παρά ένα πουλί
που ραμφίζει τα πλευρά του για να τραφούν οι άνθρωποι

Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα: Simon Vouet, «Magdalene» (1614-1615).
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Ο Τσιαπλές Γιώργος γεννήθηκε το 1975. Σπούδασε Φιλολογία και ολοκλήρωσε τις διδακτορικές του σπουδές στη Μεσαιωνική Ελληνική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. το 2015. Ζει και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Κεφαλονιά.