Τόλης Νικηφόρου, "η κοινοκτημοσύνη του χρυσού"

αλχημεία


όταν σε ηλεκτρίσει η αστραπή
ανακατεύεις μια δόση λογικής
με τρεις δόσεις αίμα της καρδιάς
και άλλες δύο από τις φωτεινές
και τις πικρές εμπειρίες της ζωής

το χρυσάφι αυτό επάνω στο χαρτί
το μετατρέπει η ψυχή σε λέξεις
που είναι άγγιγμα και μουσική





εσύ κι εγώ


όταν κάποιος λέει γλυκό
στον νου μου αναδύεται το χαμόγελο σου
όταν λέει φωτεινό
βλέπω πάλι τα μάτια σου
κι όταν λέει απαλό κι ηδονικό
νιώθω το άγγιγμα σου να με αναστατώνει

όταν κάποιος λέει αγάπη
θάλασσα γίνεσαι και με πλημμυρίζεις





σαρκοβόρο


ένα σαρκοβόρο είναι η ζωή
που ακονίζει νύχια και δόντια
στις αυταπάτες των ανθρώπων
μεγαλώνει τα αθώα παιδιά της
με όνειρα και παραμύθια
τα αφήνει να γευτούν το άγριο μέλι της
και τα κατασπαράζει αργότερα

και γελάει
γελάει με τη λέξη ευτυχία





με άλματα ταξιδεύει η μνήμη


δρομέας μεγάλων αποστάσεων
με άλματα ταξιδεύει η μνήμη

παλινδρομεί σε χώρες και εποχές
από μια εμπειρία στην άλλη
ταξιδεύει σε χαρές και λύπες
κι από την καθημερινή ρουτίνα
στον έρωτα και τη δημιουργία

δασκάλα που συχνά τιμωρεί
και σπάνια επιβραβεύει
πιστό σκυλί που μας ακολουθεί
και χάνεται στο τέλος μαζί μας





η έσχατη ειρωνεία


κι αν τελικά νικήσουμε
σε όλα τα μέτωπα της ζωής
και κάποτε φτάσουμε στην κορυφή
στο πάθος κι όνειρο της εφηβείας
με μόνο πιο ψηλά τον ουρανό
κι εκεί μ’ ένα ειρωνικό χαμόγελο
θα ενεδρεύει η ματαιότητα

θερμά συγχαρητήρια, ποιητή
για όσα έγραψες επάνω στο νερό
σύντομα θα σου απονεμηθεί η λήθη





Από τη συλλογή «η κοινοκτημοσύνη του χρυσού», εκδ. Μανδραγόρας, 2025.