η αίσθηση της έκθετης
η νοσταλγία της εκτεθειμένης
βασικά συνειδητοποίησα ότι είχα πάθει
επιλογή μοναξιάς
−αν κανείς μπορεί να στρώνει έννοιες όπως
η επιλογή στο τραπέζι−
ξεμπροστιάστηκε η ψευδαίσθηση της τέλειας σύζευξης
την επανέλαβα λοιπόν με όρους πλέον μη συγκάλυψης
αυτομόλησα στην αγκαλιά σου
τα μάτια διάπλατα ανοιχτά
δεν γίνεται ούτε χρειάζεται
να μας αρέσουν οι ίδιες σοκολάτες
αλλά το πρόβλημα δεν επικεντρώνεται σ’ αυτό
ενοικεί στην εγκατεστημένη προδιάθεση της ορφάνιας
το ότι μετά πέφτεις στην παγίδα δε πα να πει
πως ούτε καν το είχες ήδη αντιληφθεί
μη και σου πω με νομοτέλεια προσχεδιάσει
τα πάθη κουκουλώνονται εύκολα με ρουτίνα
ουαί μη και δε σε φτάσει το πάπλωμα
η νύχτα γεννά μετά την γενιά των ονείρων
δεν παίρνει την άδεια κανενός
τη μέρα κρύβεται πονηρά στις παραπραξίες
μετά ζητά τις απολαύσεις της κουμπελίδικες
αν τη ρωτήσεις το γιατί απαντά με στίχο
−χωρίς παράπονο−
Δεύτερη ζωή δεν έχει
Κατερίνα Γκιουλέκα
Είναι συντάκτρια και εικαστική επιμελήτρια του ιστολογίου “Μηχανικό Μολύβι – (αμήχανες) ιστορίες και στίχοι διά δικτύου”, όπου αναρτά αποκλειστικά δικά της κείμενα και στίχους. Συμμετοχές της με το ψευδώνυμο Πουπερμίνα (Μηχανικό Μολύβι) έχουν δημοσιευθεί στα ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστολόγια: Φρέαρ, Bibliotheque, Με ανοιχτά βιβλία, fractal, Diastixo, Ποιητικοί διάλογοι, Μονόκλ, τοβιβλίο.net, Το Κόσκινο, Deyteroς, Ologramma κ.α., καθώς και στα έντυπα περιοδικά ΑΠΙΚΟ και ΑΝΩΝΥΜΩΣ.
oil on canvas, 1910.
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου