Φώτης Κουτσαμπάρης, "απ’ το συρτάρι"

Μαύρο


Ο σκηνοθέτης
τα τελευταία χρόνια
Επιμένει στο ίδιο
Μονότονο
Αόριστο
Μελαγχολικό τοπίο

Κάθε μου χαμόγελο
με θέτει εκτός ρόλου





Παράδοξα


Μερικές φορές
Η πυραμίδα των πραγμάτων
αντιστρέφεται
και δεν καταλαβαίνεις
πως καταφέρνει
έτσι ανάποδα
να ισορροπεί

Ακόμα κι ο ποιητής αφήνει τα χαρτιά του
και βγαίνει να υποδεχτεί
άλλον έναν από τους σατράπες





Μεταμόρφωση


Πώς μετατρέπεται ο έρωτας σε πάθος;
Πάνω στα μαλλιά γίνεται ήλιος
Στα μάτια γίνεται θάλασσα
Και μέσα στην καρδιά μου
Πυράκανθος





Το παιχνίδι του κόκορα


Όταν λαλήσει
πρώτη φορά ο πετεινός
θα κοιταχτούμε

Όταν λαλήσει δεύτερη
θ’ αγαπηθούμε

Την τρίτη
θα ‘χουμε προδοθεί





Φθινοπωρινό


Άρχισαν τα κλαδιά των δέντρων ν’ ανατριχιάζουν
στην πρώτη πνοή του φθινοπωρινού ανέμου
που φυσά διακριτικά
στον αποχαιρετισμό ενός ακόμα
καταγάλανου ζεστού χαμογελαστού ουρανού

…Η θύμησή σου αρχίζει να μαργώνει
όπως η Κυρα-Σταματία
που πλέκοντας
κοντοζυγώνει το ακόμα σβηστό τζάκι





Από τη συλλογή «απ’ το συρτάρι», Μαλλιάρης παιδεία, 2022.

Σημείωση: Τα ποιήματα «Το παιχνίδι του κόκορα» και «Φθινοπωρινό», είχαν πρωτοδημοσιευτεί στη συλλογή «Προσοχή… εύθραυστον» (Βέροια 1986).