Μαρία Σύρρου, "λογότυπα"

I

αντιλογίες

ενδοσκόπηση


η βεβαιότητά μου
αγνοεί ότι στερεί και στερείται
– άσφαλτος νοτισμένη, την περπατώ
και ολισθαίνω στην ευδαιμονία.
η άγνοιά μου
σφαίρα περιστρεφόμενη στον άμβωνά της
σκοτώνει ό,τι ολισθαίνει
στην αβεβαιότητα.
ρήματα μεταβατικά του υποκειμένου
κυοφορούν την αμφισβήτηση, γεννούν
στίγματα μίας και μόνης μοίρας
στο δυσανάγνωστο όλον του αντικειμένου.
οι δευτερεύουσες προτάσεις της ευθυκρισίας μου
ρήγματα φόβου με πασπαρτού ταυτότητα
διαβρώνουν την ουσία του συμβιβασμού.
μόνο στο βάθος βάθος του εαυτού μου
με αναπαύει μια στιλπνή ανωνυμία.





flashback


δίσεχτη η ψυχή μου απόψε
ιχνηλατεί στη χίμαιρα
τις ηδονές που την κομμάτιασαν
θρηνεί ξεθωριασμένα πάθη
στο σύθαμπο αβύσσου και απόγνωσης.
αν και ορίστηκε δικάσιμος
μαθεύτηκε
αναγορεύτηκε απούσα η συνείδηση.
τι να σου κάνουν μία χούφτα απαντοχές.
δείλιασαν μέχρι αμνησικακίας
και προδόθηκαν.
έμεινε εκεί να χάσκει
η ετυμηγορία
κερκόπορτα ανένδοτη.

ΙΙ

αποτυπώσεις

μετάλλαξη


σα να μην έχει προηγούμενο
του φετινού νοέμβρη η κοσμοχαλασιά.
μάταιη χαραμίζεται η βροχή
σκούριασε η επικράτεια
ματαιωμένη θα την παραδώσουμε
στου μαρασμού τη χειμερία επέλαση.
μάταιοι οι καιροί που πορευόμαστε
αποσιώπησαν τη φτώχεια τους
κι η φτώχεια, για αντιπερισπασμό
αποποιήθηκε τα όριά της.
δίπλα μου ο φτωχός, πιο δίπλα ο φτωχότερος
λίγο πιο κει ο πιο φτωχός κι απ’ το φτωχότερο.
σαθροί, ξεγελασμένοι και ξεγύμνωτοι
στοιχειώσαμε τις γειτονιές
και στοιχηθήκαμε
– πορεία σπαραχτική μιας αναβάπτισης.
δονεί τη φρίκη τούτος ο κατακλυσμός
μα ο φόβος μας, που πειθαρχεί τα άχραντα
μετουσιώνει την κραυγή σε ψίθυρο.






esperanto


της ανεμώνης
πώς να τη μεταφράσεις
την απόγνωση.





refresh


μετρώ το χρόνο απ’ την αρχή
καθώς περιπλανιέμαι αμήχανη
στο λεύκωμα με τις παλιές φωτογραφίες.
παρατηρώ με επιείκεια
τα αλλεπάλληλα χαμένα εγώ
σαν ξένα πια.
τα άλλοθι κι οι μαρτυρίες τους ανεπαρκείς.
δε μου θυμίζει τίποτε από μένα
αυτό το κοριτσάκι το ασπρόμαυρο
με τα πελώρια μάτια και τις μπούκλες.
και τούτη ’δώ η έφηβη
μέσα στην μπλε ποδιά της
με το κολλαριστό το άσπρο γιακαδάκι
σαν τι να σκέφτεται άραγε
όπως ρεμβάζει αμέριμνη
στο φθινοπωρινό προαύλιο.
τόσες ζωές μες στη ζωή που έζησα
– τι κι αν υπολογίζεται για μία.
θολά καρέ, αχνές, μακάριες φιγούρες
με επισκέπτονται διστακτικά
και συναρμολογούν αυθαίρετα τα περασμένα.
φρεσκαρισμένες αναμνήσεις
που ξαναδένουν κάθε τόσο την αλήθεια
κομπάζουν ότι κύλησε
ακαριαίο όνειρο μισός αιώνας.





Από τη συλλογή «λογότυπα», β΄ έκδοση, 2021.

Η πρώτη έκδοση της ποιητικής συλλογής λογότυπα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ηριδανός, τον Ιανουάριο του 2019. Στην παρούσα δεύτερη έκδοση της συλλογής προστέθηκε Επίμετρο με κείμενο της Μαρίας Σύρρου που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της ΕΡΤ, με την ευκαιρία τής Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21 Μαρτίου του 2019).

Πηγή:
https://www.openbook.gr/logotypa/