Ντέμης Κωνσταντινίδης, "Τέσσερα ποιήματα"

Το μονόξυλο

Είμαι ο ιθαγενής που πήρε το δρόμο του

βαθιά μέσα στο δάσος

με την ακονισμένη του μάχαιρα και τη φωτιά

με το ρυάκι του και με τον χρόνο του

με τα παρθένα ξέφωτα και με τα δέντρα τ’ αψηλά

να κόψω και να πελεκήσω

−είναι δουλειά που κάνεις μόνος−

να φτιάσω το μονόξυλο

να ξανοιχτώ στις θάλασσες.

Βρίσκεις χόρτα

Γυρίζεις και βρίσκεις χόρτα

να ’χουν πνίξει το μονοπάτι σου.

(Ούτε νερό ούτε σκιά,

χόρτα ψηλά και ερημιά..)

Στρώνεις θειάφι για τα φίδια.

Για τους ανθρώπους,

κάτι θα σκεφτείς.

Πουλήστε το

Το πήραν απόφαση.

Κι αποφάσισαν να το πουλήσουν.

Γκρέμιζε λέει έτσι απεριποίητο.

Ύστερα ήταν και το δάνειο.

Κι εγώ θυμόμουν

που τάιζα τη Μπλάκυ στο στόμα.

Και που έβαζα τις κοτούλες δυο δυο

λιπόθυμες κάτω απ’ τη βρύση

όταν έπιασε εκείνος ο λίβας.

Και θυμόμουν τις λεμονιές

με τις πράσινές τους βελόνες

και τις αμυγδαλιές

με τα άγουρα ακόμη αμύγδαλα.

Τις Πασχαλιές τις Κυριακάτικες εκδρομές

το γόνατό μου ανοιγμένο

και τη γιαγιά να το πασπαλίζει σουλφαμιδόσκονη.

Και θυμόμουν τον παππού

να πίνει το ουζάκι του στον ίσκιο

και να του φέρνω δροσερό νερό.

Και μας θυμόμουν όλους

μαζεμένους στη βεράντα

τη μέρα των γενεθλίων μου.

Κι είπα: «πουλήστε το»

Το περιστέρι

Δίπλα στην είσοδο της τράπεζας

πέταξε κιόλας

χωρίς το σώμα του.

Κάποιος υπάλληλος

το βρήκε το πρωί.

Όλες οι καταθέσεις του κόσμου

δεν ξανακάνουν

ένα περιστέρι.

Ντέμης Κωνσταντινίδης

Πηγές:
- Περιοδικό Ονειρο+πόλος # 5 (ελεύθερη ανάγνωση στον ακόλουθο σύνδεσμο)
- Ανοιχτή Βιβλιοθήκη:  https://www.openbook.gr/oneiro-polos/
- σκόρπιες λέξεις:  https://skorpieslekseis.blogspot.com/
 
Στην εικόνα: Fritz Syberg, «The painter's daughter is watching the pigeons in the windowsill»

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.