Θοδωρής Βοριάς, "Χαμένες ψηφίδες 2"

Ειδικές περιστάσεις


Πότε πότε χρειάζεται
να σταματάμε να γράφουμε,
ν’ αφήνουμε τον δρόμο
να γίνει δρόμος.

Χρειάζεται ν’ αγγίζουμε
και την καθημερινότητα,
οι αγκίδες της
να ματώνουν τα δάχτυλά μας.

Φοβάμαι τις συμφορές
όταν βρίσκουν τους ποιητές
με το μολύβι τους
ανάμεσα στους στίχους
             την ώρα που ο δρόμος
             παίρνει φωτιά.

Φοβάμαι τις συμφορές,
απαιτούν απόλυτη αφοσίωση.

Από την ενότητα

Απότομες στροφές

Ξεριζωμός

                            Βογάζκιοϊ 13 Ιουνίου 1924


Έμαθε να γράφει ποιήματα,
να σφιχτοδένει τους στίχους
στις κομμένες ρίζες της γενιάς του,
στο στερνό θυμιάτισμα στα μνήματα,
στη γυμνωμένη εκκλησιά,
στων σπιτιών τις πόρτες
και τα παραθύρια
που έχασκαν ορθάνοιχτα.

-Πατέρα, σαν ανταμωθούμε κάποτε
θα σου πω για τις κουρτίνες μας,
ξεμακραίναμε κι ανέμιζαν
απ’ τα παράθυρα
όπως κουνάει στην προκυμαία
ὁ κόσμος τα μαντήλια
για καλό κατευόδιο.

Το ξεφτισμένο χαρτί
του ανταλλάξιμου,
εκείνο το κομμάτι ριζικού,
είναι κακιά πληγή
και στάζει ιστορία.

Από την ενότητα

Χαιρετισμοί

Χαρταετοί κι αγέρηδες χορεύουν


Στη χωμάτινη αλάνα ελάτε,
θα βρείτε αλητάκια, καρναβάλια
κι αναρριχητές σε δέντρα.

Όσο ξηλώνεται η χάρτινη ουρά σου
τόσο πιο έξαλα λικνίζεσαι,
όσο δυνατά φυσάω στο κορμί σου
τόσο βουτάς κι ορθώνεσαι
γυμνή μες στους αιθέρες.

Πασχίζω να κόψω την καλούμπα
που σ’ εμποδίζει να φτάσεις στον ήλιο.

Αμέτρητοι μασκαράδες
μας κοιτάζουν από τη Γη.

Από την ενότητα

Το τραγούδι των σειρήνων

Ρωγμές [β΄]


Οι τρύπες στην παλιά ταπετσαρία
είναι ίχνη από σταυρωμένες φαμίλιες.

Κάποτε, με την πέτρα
κάρφωνα στο σπίτι μου καρφιά,
μα οι χτύποι δε λυπούνται,
επιστρέφουν σαν εμβοές στ’ αυτιά μου.

             Όταν γερνούν τα σπίτια
             καταριούνται.

Έρχονται οι τύψεις με τα όνειρα·
ντουβάρια με ματωμένες ρωγμές,
φαντάσματα νυχτερινών δραμάτων,
ξυλοδαρμοί και θρήνοι τα μεσάνυχτα.

Το καρφί και η πέτρα εκδικούνται·
πόνος από τσακισμένα δάχτυλα,
μαύρα νύχια από σκοτωμένο αίμα.

Από την ενότητα

Στις γειτονιές των κάστρων

Άγνωστοι νεκροί


Είχαν ακόμα στ’ άρβυλα
ξεραμένα τα στερνά τους βήματα.

Ένας είχε στο στόμα τσιγάρο μισοκαμμένο,
ένας είχε στη φούχτα ένα μάτσο στάχια
κι ένας είχε στα μάτια το φεγγάρι
και τρεις στίχους στην παλάμη
             δεν έμαθα σε ποιον πόλεμο
             αιχμαλωτίστηκα,
             ποιας μάχης είμαι ηττημένος.

Από την ενότητα

Φάλαγγα κατ’ άντρα

Από τη συλλογή «Χαμένες ψηφίδες 2», Ιανουάριος 2024, ιδιωτική έκδοση ψηφιακής μορφής, εκτός εμπορίου.

Μπορείτε να διαβάσετε ελεύθερα τη συλλογή εδώ και εδώ.

Ο Θοδωρής Βοριάς γεννήθηκε το 1970 στη Θεσσαλονίκη. Ἐξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: «Το τρύπιο ταβάνι» (Ερωδιός 2005), «Νυχτερινές επιπλοκές» (Ερωδιός 2008), «Πυγολαμπίδες» (Οκτασέλιδο του Μπιλιέτου 2011), «Χαμένες ψηφίδες» (ιδιωτική έκδοση 2012), «Στιγμές από το ρεπερτόριο του θανάτου» (ιδιωτική έκδοση 2018), «Ανιλίνες» (Οκτασέλιδο του Μπιλιέτου 2021), και «Χαμένες ψηφίδες 2» (ιδιωτική έκδοση 2024). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, πολωνικά και ρουμάνικα. Διατηρεί στο διαδίκτυο το ηλεκτρονικό περιοδικό «Λογοτεχνικά Επίκαιρα» (http://logotexnika-epikaira.blogspot.com) και την ιστοσελίδα «Το Εργαστήρι» (http://vorias.blogspot.com). Υπήρξε υπεύθυνος σύνταξης του μηνιαίου ψηφιακού περιοδικού «Λογοτεχνικά Σημειώματα» που κυκλοφόρησε ελεύθερα στο διαδίκτυο μέσω της ιστοσελίδας «Λογοτεχνικά Επίκαιρα» από τον Σεπτέμβριο του 2010 μέχρι τον Ιανουάριο του 2012. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά: Νέα Ευθύνη, Πλανόδιον, Μπιλιέτο, Το Κοράλλι, Τα Ποιητικά, Μανδραγόρας, Ρωγμές, Ενδοχώρα, Νέα Σκέψη, Σύγχρονη Σκέψη, Σοδειά, Diario de Avisos (Ισπανία), Pro Libris (Πολωνία), Steaua Dobrogei και Miscarea Literara (Ρουμανία) κ.ά. Στα διαδικτυακά περιοδικά: Βακχικόν, Εξιτήριον, Νέο Πλανόδιον, Περί Γραφής, Ποιείν, Στάχτες κ.ά. και στις ποιητικές ανθολογίες: Πινακοθήκη «Λυρικών» ποιημάτων, Πολύτροπος Ανήρ, Δεκαεννέα Ποιητές της Καλής Μεριάς, Ό,τι χαρτοκόπτει, εν τω άμα, χαρτογραφεί, Ποιητικό Ημερολόγιο, Ξένων αιμάτων τρύγος, Poesia Neogreca και Pegaso Greco (ιταλικές εκδόσεις) κ.ά.

 
Στην εικόνα: Canaletto (Giovanni Antonio Canal), «Capriccio of Roman Ruins with a Domed Church and the Colleoni Monument», 1754.

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.