Ειρήνη Ανδρεάδη, "Φανερά αφανή"

ΟΠΤΙΚΗ


Ότι κοιτάς βλέπεις
κι ό,τι βλέπεις υπάρχει

το υπόλοιπο ταλανίζεται
περίσσευμα στο βλέμμα σου
μετέωρο στην άκρη των βλεφάρων

Θα βυθιστεί στων ματιών
την υποβρύχια χώρα σου

ή στο άγνωστο του κόσμου
που ρέει ακίνητος μπροστά σου
θα ναυαγεί.





ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΚΟ


Σταλακτίτης και σταλαγμίτης
σε αβυσσαλέο σπήλαιο
η μέσα όραση
μ’ εκείνη των ματιών
που κοιτούν τον κόσμο

Με ιερό σχέδιο
να ενωθούνε πάλι

Κατακλυσμούς κι αν βλέπουν
έξω οι οφθαλμοί
στην έσω οπτική σταλάζουν δάκρυ

και αυτή το πετρώνει μάρμαρο
να υψώνει τον κίονά της.





ΦΟΒΗΤΡΑ


Πανηγυρίζουν οι ήττες μου
Αυτόκλητες με τα λούσα τους
στο ξέφωτο
απ’ τις στοές ανεβαίνουν
Κρατάνε ακόμα αναμμένα
φανάρια τα μοιρολόγια μου
Σμίγουν τις φλόγες
και με φοβερίζουν
να γλεντήσω μαζί τους
γύρω από την πυρά
αλλιώς θα με καίνε.





ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ


Έχω θυμό στο ξύπνημα
Ιδανικά θα έκλαιγα
όπως όταν πρωτοήρθα στον κόσμο
Όμως συνήθισα μάλλον

Αν ο ύπνος και ο θάνατος
είναι αδέρφια
τότε το ανάμεσο
θα ’ναι γονιός τους
Μ’ αυτόν θυμώνω
που επιμένει
πως μοιραζόμαστε την επιμέλεια.





ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ


Έχω μια θλίψη φίλη πονηρή
από περιβόλι με λάσπες
ερχόμενη
πολλούς χειμώνες πιωμένη
πλημμυρική με επισκέπτεται
όποτε θέλει
Χιονίζει πορτοκαλένια πάχνη
από τους ήλιους που δεν άναψα
Κυματίζει στις λίμνες μου
μιλητά που δεν άκουσα
Με ψέγει
και φεγγαρόγιομη εξαφανίζεται
Αδειανή πάντα επιστρέφει.





Από τη συλλογή, «Φανερά αφανή», ΑΩ Εκδόσεις, 2023.

Έργο εξωφύλλου: Νίκος Σκλαβενίτης.



Η Ειρήνη Ανδρεάδη γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1974. Έχει δημοσιεύσει ξανά το 2017 με τις εκδόσεις Γαβριηλίδη το βιβλίο ποίησης «Μυστικά δείπνου».