Ολυμπία Τσικαρδάνη, "Αψιθιά με μέλι"

Ίσκιοι από σύννεφα


Νιώθεις στο χώμα που πατάς
τους ήχους της βροχής που ξέπλυναν τα κόκαλα της μνήμης.
Καθώς κοιμάσαι η θάλασσα δροσίζει τ’ ακροδάχτυλα,
ίσκιοι από σύννεφα γυρνούν στης λήθης τα σοκάκια
και την αυγή φωτίζεται ένα απ’ τα πρόσωπά σου.
 
Η μάνα σου αερικό σηκώνεται τις νύχτες,
τινάζει από πάνω της το χώμα
και σου χαμογελά σαν άπιαστο αεράκι.
Νιώθεις ακόμα τα δάχτυλά της στα μαλλιά να σε χτενίζουν.
Στο σπίτι της καρδιάς σαλεύουν περασμένα.
Ένα τραγούδι, μια αγκαλιά φιλιά, ένα αθώο γέλιο,
η δημοσιά που έπαιζες παιδί, στιγμές κάτω απ’ τον ήλιο.

Και παρασύρεσαι στη φλόγα της γραφής.

Η μυρωδιά του γιασεμιού κι ένα κομμάτι ουρανού,
ένα κοχύλι στη στεριά, τα ξέπλεκα μαλλιά της μοναξιάς
κι η αγάπη που κεντάει τ’ όνομά σου σε ρίχνουν στα βαθιά.

Πλάθεις εικόνες μέσα σου, τα μυστικά σμίγουν σαν κρύσταλλοι,
οι πικροδάφνες σε οδηγούν σε δάσος βίου απέραντου.
Αγαπημένες συλλαβές σου ψιθυρίζουν όταν βρέχει
και μέσα σου φιλοξενείς ψυχές που κόβουν μαργαρίτες.

Μα πιο πολύ γνωρίζεις τι θυμάσαι,
τι δεν πρόλαβες να δεις, τι ονειρεύτηκες.
Μέσα σου πάντα κλαίει ένα άγρυπνο φεγγάρι
και δεν μπορείς παρά να φτιάξεις ένα σπίτι από λέξεις
για να σωθεί το φεγγαρόφωτο.

Τώρα,
κρατάς τη γενναιοδωρία που φύλαξες
εκεί που η ζωή δεν είναι υποψία.
Το μόνο που ζητάς
είναι οι λέξεις σου πριν λυτρωθούν,
ν’ αντιφεγγίζουν ένα όνειρο αθωότητας
στο υφαντό του χρόνου.

Από την ενότητα «Χώμα και φτερά»

Γίνε αερικό


Αν κατεβάσεις
τα πανιά του ταξιδιού σου
θε να σκαλώσεις στα ρηχά.
Πουνέντες και λεβάντες,
λίβας και μαϊστράλι,
σορόκο και μελτέμια,
δε θα φυσήξουνε για σε.
Μα είναι κάτι ακτές
που αγκαλιάζουν τους καιρούς
και δένουν το ταξίδι με μετάξι.
Σαν σε καλούν να μείνεις
λύσε τους κάβους
και πέτα τα σκοινιά.
Μείνε και βούτα στον αφρό.
Άναψε δυο φεγγάρια
φέρε νερό της χαραυγής
σπάσε ένα ρόδι στην ποδιά
και γίνε αερικό…

Από την ενότητα «Δείκτες της αγάπης»

Ίδιες σκιές


Πόσες σκιές
μας έκρυψαν το χρώμα
και πόσα ναι
ακύρωσαν τα όχι μας.
Πάντα οι ίδιοι
φορούν στολές διαταγής
και πάντα εμείς
βαδίζουμε
κοιτώντας το κορίτσι της σιωπής μας.

Από την ενότητα «Σκιές πολέμου»

Ομπρέλα στο όνειρο


Πώς ξεκλειδώνεις
μια ματιά και μια καρδιά;
Αρκούν δύο μάτια γελαστά
και μια φωνή ζεστή
μ’ ένα κλειδί του σολ
και ντο ρε μι φα σολ λα… σι.
Σαν τραγουδάκι ειν’ η καρδιά,
και σαν νεροποντή.
Κάνει τη νύχτα αυγερινό
και το φεγγάρι φάρο,
ανοίγει ομπρέλα στ’ όνειρο
και τραγουδάει μ’ ακορντεόν.
-Θα μεγαλώσω κάποτε
και θα’ ρθω να σε πάρω.
Στην παιδική αθωότητα
χειροκροτεί η χαρά.
Μαζί νερό κι αστέρι.

Ανάθεμα στον κόσμο αυτό,
που ν’ αγαπά δεν ξέρει…

Από την ενότητα «Του έρωτα και της σκιάς»

Γίνε πουλί

                         Για τους μαθητές μου


Εσύ, βιβλίο ορθάνοιχτο
κι εγώ τόμος αγάπης.
Εσύ σελίδα άγραφη
κι εγώ χιλιογραμμένη,
εσύ κυπαρισσόμηλο
κι εγώ η αυλή του νου σου.
Ό,τι είχα να σου το πω
βαθιά στο ‘χω γραμμένο.
Έμαθες πως χωρίς ψυχή
η γλώσσα δε μιλάει.
Πως δε διαβάζεται ο καιρός
χωρίς την ιστορία
και πως η γνώση δεν ζητά
παρά την απορία.
Γίνε, λοιπόν, περίληψη
του ανέμου που φυσάει,
γίνε εσύ η μουσική
κι ο στίχος που ζητάει
να τραγουδήσει στη βροχή.
Να μη σε σταματούν ποτέ
οι ιδέες που δεν πάλεψαν
τα λόγια δίχως νόημα
και η αμφιβολία.
Γίνε αεράκι της ζωής,
πανσές σε μια γλαστρούλα,
γίνε σημάδι τ’ ουρανού,
πυξίδα σε καράβι.
Γίνε ανοιχτό παράθυρο
που απ’ έξω έχει πουλιά.
Γίνε πουλί και πέτα!

Όλη η μαγεία της ζωής
είναι τα δυο φτερά!

Από την ενότητα «Σπονδή στη σπουδή»

Από τη συλλογή, «Αψιθιά με μέλι», εκδόσεις Παρέμβαση, 2023.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

Οι εκδόσεις Παρέμβαση και η Γκαλερί Παπατζίκου
σας προσκαλούν στην παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής
της Ολυμπίας Τσικαρδάνη,
Αψιθιά με μέλι

Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 28 Ιουνίου 2023 και ώρα 8 μ.μ.

στο καφέ Εκτός Χάρτη (Βενιζέλου 43, Βέροια)

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, ποιητής

Αγνή Παπακώστα, Δρ Φιλολογίας ΑΠΘ

Ολυμπία Τσικαρδάνη, ποιήτρια

Ανάγνωση ποιημάτων:

Νόπη Καριπίδου, πολιτικός μηχανικός

Λευτέρης Κορυφίδης, φιλόλογος

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Πρόκειται για μία ποιητική συλλογή που μέσα από τη λυρική γραφή της συγγραφέως, φανερώνει την ευεργετική διάσταση της ποίησης για τον άνθρωπο, μπροστά σε κάθε δυσκολία ή προβληματισμό του. Πηγή έμπνευσης η φύση και η δισδιάστατη λειτουργία της, μπλέκοντας αντίθετα στοιχεία, κάτι που φαίνεται και μέσα από τον τίτλο που παντρεύει το πικρό με το γλυκό.



Η Ολυμπία Τσικαρδάνη γεννήθηκε στα Σέρβια Κοζάνης και εργάζεται ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ασχολείται με τη συγγραφή διηγημάτων, δοκιμίων, άρθρων και ποίησης, καθώς και με την κριτική λογοτεχνικών έργων.
Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Ανεμώνη» (εκδόσεις Εντύποις, 2016) και «Αψιθιά με μέλι» (εκδόσεις Παρέμβαση, 2023), τη συλλογή διηγημάτων «Τοπία της στοργής» (εκδόσεις Παρέμβαση, 2019) και έχει γράψει το θεατρικό έργο «Μικρές Πατρίδες» το οποίο ανέβηκε στη σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης. Συμμετέχει στα συλλογικά έργα «Δέκα φτερά (Ποιητικές Συμπλεύσεις Ι)» (εκδόσεις Εντύποις, 2016) και «Ο χρόνος που περνά και χάνεται» (εκδόσεις Παρέμβαση, 2023), ενώ ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά.
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.