Γιώργος Σιώμος, "Υπολείμματα φρουράς των ανακτόρων"

Υπολείμματα φρουράς

Σε βαθουλώματα της γης, σε όχθες σκιερές, σε λάκκους και νεροσυρμές, εκεί τα χιόνια δεν έχουν λιώσει ακόμη. Απεγνωσμένα αμύνονται μπρος στην ορμή της άνοιξης που πλησιάζει ζωογόνα. Μοιάζουν με υπολείμματα φρουράς των ανακτόρων, που τα κατέλαβαν οι επαναστάτες τα μεσάνυχτα, κι αυτά πιστά στους άνακτες αμύνονται ματαίως.

Χυμός ροδιών

Το λάδι στο μπακάλικο που λαμπυρίζει στο μπουκάλι, είναι χυμός ροδιών που πριν τη σύνθλιψη στίλβουν πάνω στο δέντρο της ροδιάς σαν κόκκινοι πλανήτες στο στερέωμα, αντανακλώντας και διασκορπίζοντας το ηλιακό φως έτη πολλά πριν γεννηθούμε εμείς και καταστραφούν εκείνοι

Μια αγελάδα στο λιμάνι

Μια αγελάδα στο λιμάνι

σαν να δέχτηκε ακαριαίο τσίμπημα από οίστρο στα καπούλια

τινάζει ξαφνικά τα πισινά της πόδια στον αέρα

και εκσφενδονίζεται προς τη θάλασσα

Θρονιάζεται στο σκαμπό του μπαρ την ώρα που διέρχεται το καραβάκι

κι ο μπάρμαν της προσφέρει ένα δυνατό ποτό για να στανιάρει.

Δρόμοι παλιοί

Όταν παλιώνει η άσφαλτος

βγάζει κι αυτή ρυτίδες

σαν άνθρωπος που πέρασε η ζωή του

Διαβάτες δεν την πατούνε πια

μόνο λουλούδια φυτρώνουν στις σχισμές της

Οι δοκοί

Οι σιδερένιοι δοκοί που τη σκεπή στηρίζουν και δένουν το σώμα των σπιτιών, πυροβολούν τις νύχτες του καλοκαιριού.

Ζωντανά είναι τα σπίτια, με μάτια, στόμα, χέρια, ραχοκοκαλιά και πόδια. Πονούν κι αυτά όπως κι εμείς. Κουρασμένα από τη ζέστη της ημέρας, τις νύχτες που εμείς κοιμόμαστε, αυτά αγρυπνούν. Τεντώνουν το κορμί, τα γόνατά τους τρίβουν με τα χέρια, τους σπονδύλους με λάδι αλείφουν, όλες τις αρθρώσεις τους φροντίζουν και μας ξυπνούν των σκελετών τους οι τριγμοί μέσα στη νύχτα του καλοκαιριού.

Δεν ξεκουράζονται ποτέ τα σπίτια.

Γιώργος Ν. Σιώμος

Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα: Emil Lugo, «Erlenbruck am Titisee» (1900).

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.