Τάκης Βαρβιτσιώτης, "Fragmenta ή Η βλάστηση των ορυκτών"

~*~

Αλλοτινές χαρούμενες εποχές

Με αχυροκαλύβες

Με σπίτια από κιμωλία

Μ’ ερειπωμένους πύργους πατρογονικούς

Με κεραμίδια που αναπάλλονταν

Απ’ την ορμή του ανέμου

Ρυτιδωμένες τώρα εποχές

~*~

Κάθε βραδιά το χαμόσπιτο

Εγκαταλειμμένο στα δόντια των ανέμων

Στηρίζεται μονάχα στο λυχνάρι του

~*~

Βαθιά συρτάρια από ξύλο παλαιό

Που ευωδιάζουν

Με σκουριασμένες κλειδαριές

Ηχηρά μονάχα από τη σιωπή

Μέσα τους αχτινοβολεί

Η πιο παράξενη μυστική νύχτα

~*~

Ο Σεπτέμβρης πλησιάζει διστακτικός

Σα λάμπα που μόλις άναψαν το φιτίλι της

Σαν άλογο φοβισμένο

Που ραντίζει με στάχτες τις πολιτείες

~*~

Βαθιά στο γυάλινο μάτι

Οι ριγηλές αποχρώσεις

Από το βόρειο σέλας

Οι σκιές της βροχής

Τα στίγματα μιας νοσταλγίας

Που ξεχειλίζει

Θηκιασμένοι χειμώνες

Πάνω σε πέτρες κοφτερές

Ακονισμένες

~*~

Πάντοτε πίστευα στην αίγλη των ναυαγίων

Στα τελευταία πουλιά

Που μάχονται την καταιγίδα

Στα φύλλα που προτού να πέσουνε στραφτοκοπούν

Πάντοτε πίστευα πως οι ποιητές

Μπορούν να χορέψουν

Πηδώντας από καμπαναριό σε καμπαναριό

Να περπατήσουνε σ’ ένα σχοινί τεντωμένο

Πάνω απ’ την άβυσσο

Να παίζουνε με τις λάμψεις ή με τους ίσκιους

Μουσική

Από τη συλλογή «Fragmenta ή Η βλάστηση των ορυκτών», 1985.