Γιάννης Τόλιας, "Αμαρτολόγιο"

                                Από τα

                       ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ

~*~

Κατάματα με ερημώνεις.

~*~

Είναι ποιήματα

που σε πιάνουν από το χέρι

και σε οδηγούν

σε μια σκοτεινή γωνιά

πάνω στον ώμο τους

γέρνεις και κλαις.

~*~

Πόσο μου έλειψε

η ομηρία της αγκαλιάς σου.

~*~

Έχει σημεία του ορίζοντα η μελαγχολία;

~*~

Θρηνώ

Γιατί ο ουρανός μου

είναι μικρός

και οι φτερούγες σου μεγάλες.

~*~

Η δύση

Ο μόνος φόνος του χρόνου

που καθημερινά αμνηστεύεται.

~*~

Οι ρωγμές στα ποιήματα

είναι ενθύμια φθοράς

Μέσα τους μπορείς να κρύψεις

ή να κρυφτείς.

~*~

Σκαρφαλώνεις στο φεγγίτη του ποιήματος

κι ανασαίνεις

την πιο σκοτεινή του επιθυμία.

ΣΤΗ ΘΗΡΕΥΤΡΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

Έπρεπε να έχουμε συναντηθεί

σε εποχές άλλες

Τότε που η δύση

έσπαγε πάνω στα παράθυρά σου

Κι εσύ με ετοιμότητα λύπης

σε μια τρυφερή αναμονή δακρύων

Να με γκρέμιζες από τη μοτοσυκλέτα μου

κι από τις τσέπες του δερμάτινου

να άρπαζες τα ποιήματα.

ΨΗΛΑΛΩΝΙΑ

Καρφωμένο απόγευμα

στις αιχμές των πεύκων

Αχνίζει πηχτό

το αίμα της δύσης

Ποιο άλλο χρώμα

να συγκριθεί

με το πορφυρό δάκρυ του σιντριβανιού;

Κι ο άνεμος σκοτεινός

ξεφυλλίζει τις σελίδες της φοινικιάς

Πέφτουν λυπημένες ιστορίες

σαν αυλαίες μικρών δραμάτων

που ζήσαμε

με αθώους τώρα πια τους απόντες

Περισσότερο από μόνος

Τόσες λέξεις περαστικές

καμία δεν γύρισε

να με κοιτάξει.

ΕΓΩ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΑ

Εγώ σου χάρισα

πολύτιμα

τα σκοτάδια μου

Κι εσύ

με αναίδεια

ανέτειλες εκκωφαντικά

τις γαλανές

πανσέληνους των ματιών σου.

ΤΥΦΛΟΣ ΦΑΝΟΣ ΘΥΕΛΛΗΣ

Αφιλόξενος τόπος

άνυδρος

ούτε μια ροή συμπάθειας

Άνθρωποι ανέγγιχτοι από τη λύπη

διστάζουν να απλώσουν το χέρι

στην προσφορά μιας οδύνης

Στο λίγο του χρόνου που διέσχισα

μόνο χειραψίες υπαισθησίας αντάλλαξα

Έτσι διωγμένος

επιστρέφω στην αθέατη μοναξιά της γραφής

τουλάχιστον αυτή σου χαρίζει

μερικά θραύσματα περίπτυξης.

ΥΓ.:

Στο εξής με συμπαθητική μελάνη

θα γράφονται τα ποιήματα.

Από τη συλλογή «Αμαρτολόγιο» (2007), που περιλαμβάνεται στην συγκεντρωτική έκδοση «Ό,τι άγγιξα κι ό,τι θυμάμαι [ποιήματα 1981-2011]», εκδ. Γαβριηλίδης, 2011.