Χάρης Βλαβιανός, "Διακοπές στην πραγματικότητα"

ΓΑΛΑΖΙΟ

                                                    … πάνω σε μια απόχρωση του Αλμπέρτι

1.

Ξαφνικά η παλέτα του γέμισε

με το πιο μυστικό γαλάζιο τ’ ουρανού.

Έσκυψε πάνω στον καμβά του

κι άρχισε να ζωγραφίζει πυκνά σύννεφα.

Στο εργαστήριο αντηχούσαν οι φωνές των αγγέλων

που επαναλάμβαναν δυνατά τ’ όνομά του:

Beato Blue Angelico.

2.

Ο Ραφαήλ είχε μεγάλα φτερά.

Ο δάσκαλός του Περουτζίνο επίσης.

Μ’ αυτά άπλωσε το δικό του γαλάζιο στην οροφή της Καπέλα

       Σιστίνα.

Στο μέρος του Παραδείσου που του αναλογούσε, ο ήλιος δεν δύει

       ποτέ.

3.

Η Βενετία αναπαύεται τώρα

στο αστραφτερό γαλάζιο του Τισιανού·

η Ρώμη στο μελαγχολικό του Πουσέν

που λαμπυρίζει ανάμεσα στις ορτανσίες της Πιάτσα Γκλόρια.

(Εκεί μικρός μύρισα για πρώτη φορά την Άνοιξη.)

4.

Το γαλάζιο του Τιντορέτο με πληγώνει·

του Τιέπολο (θυμάσαι τα φατνώματα στη Villa Serbeloni;)

με κάνει να χαμογελώ ανέμελα·

του Γκρέκο με δοκιμάζει

− μπορώ άραγε να συνεχίσω να πιστεύω σ’ αυτό το εκτυφλωτικό

       σκοτάδι;

5.

Στο εργαστήριο του Βελάσκεθ

το γαλάζιο συστήνεται ως Ινφάντα Μαργκαρίτα.

6.

Πάρε αυτή την ωραία γαλάζια κορδέλα

και δέσε την γύρω από τα χρυσαφένια σου μαλλιά.

Σου την προσφέρει ο φιλήδονος Γκόγια.

7.

Εκρήξεις γαλάζιου μέσα στις αλληγορίες της Μεσογείου.

Ο Βαν Γκογκ μία απ’ αυτές.

(Η πιο έναστρη.)

8.

Τα δάκρυα του Μονέ

ήταν γκριζογάλανα.

Ο Καντίνσνκι για να τον τιμήσει

έδωσε στον καβαλάρη του το άρωμα της λεβάντας.

9.

Μια μέρα το πινέλο θα μιλήσει.

Τότε θ’ αποκαλύψει αυτό που τα χρώματα ήδη γνωρίζουν:

πως ο Ματίς ήταν πράγματι γαλαζοαίματος.

(Όπως και ο Σαγκάλ εξάλλου.)

10.

Είμαι η γαλάζια σου σκιά.

Το καθαρό περίγραμμα τού σώματός σου.

Για τα γερασμένα μάτια

μια διαρκής παρεκτροπή.

ΝΟΣΤΑΛΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Το ένα χέρι αγγίζει απαλά το άλλο.

Θέλεις να μιλήσεις για το ταξίδι

(έχεις ήδη αρχίσει ν’ αναχωρείς)

αλλά το θρόισμα των φύλλων

(επιστροφή σε παλαιότερες εποχές −

νύχτες νωχελικές, άπληστες)

δεν αφήνει περιθώρια για απολογισμούς.

Οι λέξεις σωπαίνουν διακριτικά.

Οφείλουν να σωπάσουν για να κρατήσουν τα προσχήματα.

Χαμογελάς αμήχανα.

«Τα πάθη δημιουργούνται για να σβήσουν».

Ποιος το έγραψε αυτό;

Η Χάου; Η Κάρσον;

Αδιάφορο πια.

Σημασία έχει πως έσβησαν

και ότι ξέρεις πως έσβησαν.

Ο πόνος όμως σ’ εμποδίζει να συγκεντρωθείς.

Ενώ θα έπρεπε να σταθείς στα δεδομένα της στιγμής

Εσύ αναλογίζεσαι τις ηθικές προεκτάσεις του ζητήματος.

Ποιου ζητήματος ακριβώς;

(Τι νόημα έχουν οι νύξεις όταν δεν έχει καν τεθεί το ερώτημα;)

Θα μπορούσες να της είχες πει

(τότε που οι συνθήκες το επέτρεπαν ακόμη):

«έρωτας είναι αυτός που φέρει το μήνυμα,

όχι το μήνυμα το ίδιο».

Δεν το έκανες.

Από λεπτότητα; Ντροπή;

Ποιος ξέρει;

Εσύ ασφαλώς όχι…

Έλα ας κλείσουμε για λίγο τα μάτια·

ας αφήσουμε τον αγαπημένο σου Καετάνο Βελόσο

να μας νανουρίσει με την απαλή φωνή του.

Να ονειρευτούμε μαζί το όνειρο που δεν θα ζήσουμε.

Από τη συλλογή «Διακοπές στην πραγματικότητα», εκδ. Πατάκη, 2009

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας,

ο Ποιητικός Πυρήνας,

το βιβλιοπωλείο Ηλιοτρόπιο και οι Εκδόσεις Πατάκη

σας προσκαλούν

την Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017 στις 6:00 µ.µ.

σε μία συνάντηση με τον

Χάρη Βλαβιανό

με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου

Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ

Θα μιλήσουν οι ποιητές

Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου,

Δημήτρης Ιορδ. Καρασάββας

και ο συγγραφέας

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί

στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας

Έλλης 8