Kούλα Αδαλόγλου, "Εποχή αφής"

Φωνή Β΄

Κάθε βράδυ είναι εκεί και με κοιτάει.

Σαν να γνωριζόμαστε από πάντα.

Της προσφέρω το Tom Collins που πίνει και πλησιάζω

μου χαμογελάει όλο φως.

                     

Τι ξέρει η αγάπη από το όμορφο;

Τι ξέρει από το διαφορετικό;

Γεμίσανε ταμπέλες τα ράφια, οι δρόμοι

γράφω με το δάχτυλο τη σκόνη τους

τις ξεκαρφώνω με τα νύχια τα χέρια μου σκίζονται

γκρεμίζομαι στο σπάσιμο της κατανόησης.

Έτσι το βίωσα, καιρό.

Σαν παροξυσμό.

Να επιθυμώ τώρα

ό,τι μελλοντικά ήταν αβέβαιο.

Το σκότωσα ένα βράδυ με τον τρόπο που ξέρω.

Έμεινα σαν ξεφουσκωμένο παιχνίδι

σαν κατεστραμμένη μαριονέτα -

φτάνουν οι παρομοιώσεις -

ένας άνθρωπος με ματαιωμένη προσδοκία.

Φέιγ βολάν

Λίγο πριν από το ύψος της Αριστοτέλους με Ερμού

έκανες αδιέξοδες τις κατευθύνσεις.

Άχνιζε η ζέστη

μηνύματα στο κινητό με καλούσαν στην ΕΡΤ.

Λίγο πριν από το ύψος της Ερμού

μετέωρες αποφάσεις.

Συλλαλητήριο για τους απολυμένους

εκατοντάδες μηνύματά μου φέιγ βολάν πεταμένα στους δρόμους

ζητούν τον λόγο από εκείνον που παρίστανε τον παραλήπτη.

Αιφνιδιασμός

Γιατί με αιφνιδίασες;

ούτε ένα σημάδι, κάτι που να δείχνει αλλαγή πορείας.

Ο αιφνιδιασμός είναι ένα ρίσκο.

Γιατί θεώρησες προβλέψιμη την αιφνιδιαζόμενη;

Ποιος ορίζει το πλαίσιο;

Γ΄

Ετοίμασα ντοματόσουπα, από κουτί,

μόνο τη ροζέτα από κρέμα γάλακτος έφτιαξα μόνη μου

κι ας βουτήξουν ζεστά φρυγανισμένα ψωμάκια σε σως

    αρωματικές

μήπως φιλήσει τον ουρανίσκο τους μια μακρινή ηδονή.

Από τη συλλογή «Εποχή αφής», εκδ. Σαιξπηρικόν 2016.