Θωμάς Γκόρπας, "Τα θεάματα"

ΩΡΑΙΟΤΗΣ

Κλάδεψε σε παρακαλώ τ’ άρωμά σου τα κλαδιά του τρυφερότερα κι από τα ονειρώδη μαλλιά κόρης που τη νύχτα έγινε γυναίκα και την αυγή πέθανε μπλέχτηκαν στα μαλλιά της καρδιάς μου…

ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΕΙΚΟΝΑ

Ασημένια πέταλα εκπληκτικού αλόγου άσπρου και τρελού δρομέα της δημοσιάς γαλάζια πέταλα της νύχτας που κρυφτήκανε μες στο πηγάδι της γαλάζια πέταλα της μοναξιάς που πηγαινοέρχονται ευτυχισμένα αλλά δεν τολμούν να κάτσουν στα σχιζοφρενή μου χέρια που τα έκανε άλογα ο νταλκάς.

ΑΓΑΠΕΣ

Φύσημα των δέντρων σβήσιμο του κύματος

άναμμα των φώτων σε πόλεις παραλιακές

ωραία πράγματα στον τοίχο ωραία κι ανώνυμα

παρηκμασμένα μαγαζιά έρημοι σιδηροδρομικοί σταθμοί

τυχαία μέρη μαγικά σ’ αγνοημένα μέρη επαρχιακά.

ΞΕΝΥΧΤΙ

Ένα ξαφνικό ταξί εμφανίστηκε και μπάλωσε την πληγή

όμως είχαμε προλάβει να θυμηθούμε άλλες χίλιες

πληγές πυγολαμπίδες φευγαλέες αγάπες καλλονές τυφλές

πικρά και ανεξήγητα πράγματα…

Το ξημέρωμα φτάνει και σφραγίζει

                                                                    τα χείλη

και τα σαν ψέμα κατορθώματα…

ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟ

Πώς και δεν πέθανε ο Απολλιναίρ μέσα στην ποίησή του;

Με ποιο φακό διακρίνουμε τα σκοτεινά σημεία της αγάπης;

Βρέχει και βρέχομαι κι ο ήλιος τουρτουρίζει μέσα μου.

Από τη συλλογή «Τα θεάματα», που περιλαμβάνεται στη συγκεντρωτική έκδοση «Θωμάς Γκόρπας - Τα ποιήματα [1957 - 1983]», εκδ. Ποταμός, 2015