Γιώργος Γκανέλης, "Τρία ποιήματα"

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ

Σε τεντωμένο σκοινί ο ουρανός

Σε ομηρία θανάτου ο χρόνος

Κλειστά όλα τα ενδεχόμενα

Ν’ ανοίξει επιτέλους η πόρτα

Να σε δω γυμνή να κλαις

Πάνω στο σπασμένο κρεβάτι

Θα ξεκολλήσω το δειλινό

Να στο καρφώσω στα μάτια

Και θα ’ρχομαι πάντα νύχτα

Να σου αμαυρώνω το κορμί

Με τη σφαγμένη πανσέληνο

Εσύ θα καπνίζεις ανέκφραστη

Οκλαδόν στο ξύλινο πάτωμα

Κι η βρύση θα στάζει ψέμα

Το ρολόι στον τοίχο νεκρό

Με κομμένους λεπτοδείχτες

Και τώρα πια πώς θα μετρώ

Το χρονικό της απουσίας σου;

ΕΞΙΣΩΣΗ

Να εξισωθεί ο θάνατος με τη ζωή

Να μπορούμε να πίνουμε ελεύθερα

Δυο ποτηράκια παραπάνω

Να μπορούμε να καπνίζουμε

Όλα τα χόρτα του βουνού

Και τις αμαρτίες του Σαββάτου

Να αρθούν όλες οι απαγορεύσεις

Κι έτσι να πέφτω απ’ το μπαλκόνι

Μεθυσμένος τα χαράματα

Στην αγκαλιά ενός κοριτσιού

Αγουροξυπνημένου κι αχτένιστου

Κι εκεί να μείνω για χρόνια

Κατασκηνωτής της ομορφιάς

Μέχρι να επιστρέψω και πάλι

Ανανεωμένος με αιώνια αύρα

Σίγουρος πια για την αθανασία.

Να εξισωθεί η ζωή με τη ζωή

Κι ο θάνατος με το αντίδοτό του.

Ο ΓΥΡΟΛΟΓΟΣ

Ο γυρολόγος της επαρχίας

Πουλά την πραμάτεια μισοτιμής

Πουλά τη γη σ’ ένα σύννεφο

Να μη στερέψει από νερό

Πουλά τα δέντρα στη θάλασσα

Να μη τα καίει η πυρκαγιά

Πουλά τα μάτια του στο Θεό

Να βλέπει παντού αγγέλους

Μα κυρίως πουλά την ψυχή του

Για λίγη ανεπιτήδευτη ομορφιά

Τόσα χρόνια περιπλανώμενος

Δε συνάντησε πουθενά τον έρωτα

Μόνο τα βράδια πριν κοιμηθεί

Κοιτάζει μια θαμπή φωτογραφία

Δε θυμάται όνομα και χρονολογία

Πάντως επιμένει να την ψάχνει

Πουλώντας μισοτιμής τη ζωή του

Εκείνη τη γυναίκα της επαρχίας.

Γιώργος Γκανέλης

Τα ποιήματα του Γιώργου Γκανέλη δημοσιεύονται για πρώτη φορά.

Στην εικόνα:

Mark Rothko, Sketch for 'Mural No. 4', 1958