(Πέντε άτιτλα ποιήματα)
Ας αφήσω το άγνωστο μόνο
του
εντός μου
να με απειλήσει.
*
Πουλιά στο σούρουπο
κάθετα πέφτουν
νοσταλγίες ανεξέλεγκτες
λευτερώνονται
στίγματα ιερά
ψυχές τ’ ουρανού
συμπαγείς ξεχειλίζουν
πάνω μου γκρεμίζονται
και σκαλώνουν
τα δώρα μου
πουλιά σε κλουβιά
σε ήχο κρουστού
σε στίχους μουσικής.
*
Ποίηση, η λέμβος
που κουβαλάει για λίγο
στην πατρίδα της την ψυχή
και την επιστρέφει.
*
Με τι παπούτσια να
περπατήσω αυτήν την ηλικία;
Τι ρούχα να φορέσω στον
καιρό της;
Τόσος πλούτος έξω μου
κι εγώ χάνομαι μέσα μου.
*
Το αναπάντεχο
φρόντισέ το
ρίξε ένα ρούχο πάνω του
καλοδέξου το
πάρ’ το μαζί σου
κέρασε του κάτι.
Ο τελώνης είναι
που ζητάει τα τέλη του
για την διέλευση σου στο
άχρονο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου