Μαργαρίτα Παπαμίχου, "Μπλε ξαφνικό"

ΑΝΩΣΗ


Έτσι που έγραψες το ποίημα λες κι ήτανε ζωή
παραμυθιάστηκε με σάρκα και οστά το σύννεφο
πως κάποτε θα γίνει λίμνη ποταμός βροχή
κι εσύ δεν άκουγες τον ουρανό να κάνει προσευχή
μόνο ακούς τη μέλισσα να πλαταγίζει τα φτερά της
και μια σιγή νερού που μένει αταξίδευτο
ακούς τα δάχτυλά σου πως χτυπούν το σύρμα και το πλήκτρο
και δυο παράθυρα απέναντι συνομιλούν με έναν τοίχο
λεπίδα αστραφτερή η ομορφιά κι εσύ τη φόρεσες κατάσαρκα
ποιος είναι κουρασμένος από ποίηση και θάλασσα
ποιος διάβασε ποιος ίσκιος δάκρυσε
ποιος τη μιλιά του άφησε πλάι στο κύμα να ξεκουραστεί
και ποιος θα έρθει να βαστάξει την αλήθεια το πρωί





ΑΠΟΡΙΑ


Το γνώριζε η κάμπια από πριν
πως θα γινόταν πεταλούδα;
Ο σκαντζόχοιρος ξέρει πως τα αγκάθια του τρυπάνε;
Γιατί φωνάζουν οι λέξεις
όταν η σιωπή περιμένει τη σειρά της για να μιλήσει;
Τι ανάποδο ταξίδι κάνει η σταγόνα
από τον ουρανό για να χαθεί στη γη
Δευτερόλεπτα πριν την πτώση
πως γίνεται τέτοια ηδονή
Κάθε πρωί ο βράχος λιγοστεύει
βλέπει το φαγωμένο σώμα του
και ρωτάει το κύμα
Πώς μπορώ να έχω του έρωτα την τρέλα
χωρίς το βάσανό του;





ΦΩΝΕΣ


Τη θάλασσα δεν μπορείς να την πλάσεις
Άφθαρτη ερωμένη
Αυτά λένε οι σειρήνες
μα κανείς δεν τις ακούει





ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΥΛΙΚΑ


Κρύβω στην τσέπη μου μια λέξη
θα μπορούσε να ήτανε μια μολότοφ στην οδό Πλάνης
θα μπορούσε να ήταν κι ένας αρουραίος
παίρνει το τυρί μέσα από τον καθρέφτη
αφήνει τη φάκα χωρίς είδωλο
λέξη σπουδαία να παίζει τη μοιραία
θα μπορούσε
να βγάλει έξω όλους τους συνδαιτυμόνες της
και ν’ αφήσει μέσα μόνο ένα επιφώνημα
ένα στόμα σε σχήμα κόκκινο όμικρον
θα μπορούσε
από μόνη της να πει όλη την ιστορία
κι ακόμη θα μπορούσε
να μη λέει τίποτα
αυτό που λέει η πιο αγνή λευκή σελίδα
ακόμα κι η σιωπή θα ούρλιαζε μπροστά της από ενοχή
αν έβλεπε ανάμεσα στα γράμματά της νεκρά όλα τα παιδιά της
όμως τα χέρια μου τα γαργαλάει μία λέξη
δίχως καμία έξη
διάτρητη
άρα εν δυνάμει νεκρή
διάφανη
άρα εν δυνάμει ανύπαρκτη
τρεχούμενο ανάμεσα στους στίχους
το νερό της
το ποίημα άφησε γυμνό από σώμα
να ιδρώνει η ψυχή
άσφαιρη λέξη να μην πληγώνει το χαρτί
όταν στη μνήμη θα βάζει παρονομαστή





ΑΝΑΒΑΣΗ


1
Όσο ζω καταλαβαίνω πως πεθαίνω
όσο καταλαβαίνω πως πεθαίνω
ζω περισσότερο
 
 
2
Θυμάστε όταν ήμασταν παιδιά που χτυπάγαμε τα κουδούνια
και τρέχαμε να φύγουμε μακριά;
Έτσι μου χτύπαγαν οι άνθρωποι το κουδούνι της καρδιάς
κι έτρεχαν αμέσως να κρυφτούν.
 
 
3
Εγώ είμαι
εγώ δεν είμαι
γι αυτό ο ταχυδρόμος παραδίδει σε λάθος παραλήπτη
το σφραγισμένο όνειρο
 
 
4
Είμαι μια επιστροφή στη θέση της τελείας
η λασπωμένη πινακίδα στη μέση μιας πορείας
το εισιτήριο στο χέρι μου γράφει κάρτα απεριορίστων διαδρομών
κι εγώ φορώ σπασμένα γυαλιά





ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΜΕ ΨΑΧΝΕΙ


Όνειρο ονειρεύτηκε
πως όνειρο δεν ήταν
κι απ’ όνειρο σε όνειρο
ξύπνησε μιαν ανάσα
με φτερωτού τα νήματα
κεντήθηκε στη ράχη
καρπώθηκε μια γέννηση
ριζώθηκε στο δέρμα
Όνειρο
ονειρεύτηκε
στη γη ότι χωρούσε
κι απ’ όνειρο σε όνειρο
ζωή εκλιπαρούσε

Από τη συλλογή «Μπλε Ξαφνικό», εκδ. Όστρια 2021.
Έργο εξωφύλλου: Λάουρα Πολιτάκη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ως άνω συλλογή χωρίζεται σε εννέα ενότητες, οι τίτλοι των οποίων είναι μικρά ποιήματα. Τους παραθέτουμε ακολούθως με τη μορφή σπονδυλωτού ποιήματος:

Αν η ψυχή ήταν μια φωτογραφία

σίγουρα κάπου έστω σε μια γωνιά

θα υπήρχε λίγη θάλασσα.

*   *   *

Χορεύω στο κενό ανάμεσα στις λέξεις μου

κι είμαι η κάθε λέξη της σιωπής μου.

*   *   *

Τώρα διακρίνω τη λάμψη όλου του δέντρου

είπε το φύλλο καθώς έπεφτε.

*   *   *

Η ψυχή μαθαίνει καλύτερα με την αγάπη,

το μυαλό έχει κι άλλους δασκάλους.

*   *   *

Όνειρο πώς να γίνομαι κι όνειρο να μην είμαι.

*   *   *

Έπεσε ο γενικός του κόσμου

καθένας τώρα λειτουργεί με τις δικές του ασφάλειες.

*   *   *

Πρέπει να βρούμε καινούρια ψέματα

τα παλιά μυρίζουν αλήθεια.

*   *   *

Τόσο πολύ άνοιξη για έναν κόσμο

τόσο πολύ καρδιά για έναν άνθρωπο.

*   *   *

Κι όμως εκείνη είχε αγαπήσει εκείνους που

φοβήθηκαν πως θα τη χάσουν και την έχασαν.

*   *   *

Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι εκπαιδευτικός, εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ποιητικές συλλογές, ιστοσελίδες ποίησης και ποιητικά ημερολόγια. Το 2021 εξέδωσε το πρώτο της ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μπλε ξαφνικό» (εκδ. Όστρια).