Χρ. Καραντώνη | Κ. Θ. Ριζάκης - Σ. Γρ. Σταμπουλού, "Εφ’ ενός γίγνεσθαι; 3"

Συμεών Γρ. Σταμπουλού

ΠΡΟΛΟΓΙΣΜΑ

Ποιηταί, αεί νέοι εστέ

(Απόσπασμα από την εισαγωγή της έκδοσης)

Για τρίτη συνεχή χρονιά ο ακάματος Κώστας Θ. Ριζάκης και η εξ ίσου πολύμοχθη Χριστίνα Καραντώνη ανίχνευσαν νέους σπόρους (ακόμη και από παλαιότερες σπορές) στο απέραντο και γόνιμο χωράφι της ελληνικής ποίησης.

[…]

Στο παρόν Ανθολόγιο 2022 που με την εμπιστοσύνη των εμπνευστών του έχω την τιμή να προλογίζω για τρίτη συνεχή χρονιά, παρουσιάζονται με αλφαβητική σειρά 80, όπως ειπώθηκε, ποιητές «αγνώστων λοιπών στοιχείων» (αυτό αφορά τους νεώτερους), τουλάχιστον σε όσους δεν βρίσκονται ως ομότεχνοι στον χώρο. Πάγια αρχή των ανθολόγων ο ποιητής, η ποιήτρια να κρίνονται αποκλειστικά από το έργο τους, χωρίς αναφορά στις προθέσεις ή σε βιογραφικά στοιχεία. Το είπαμε: «Όμηρον εξ Ομήρου σαφηνίζειν». Όπως συνέβη με τον Άγρα, με τους νέους του 2022 ανθολογούνται και παλαιότεροι, από τη χορεία των δοκιμασμένων ήδη ποιητών μας, των «ψημένων» στο καμίνι της ποίησης και ηλικιακά ωριμότερων. […]

Ιωάννα Ευθυμιάδου

ΔΕΣΜΟΙ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝΩ


δάσος πυκνό το στήθος
μέσα του άγρια ζώα τριγυρνούν
−από τα σπλάχνα τρέφονται−

ύστερα κατεβαίνουν στον λαιμό
χαράματα εκβάλλουν στο χαρτί
πηχτές κόκκινες λέξεις
ταχύτατα αυτές συνάπτουν σχέσεις
γίνονται σώμα
πτυχές του άλγους στις κλειδώσεις του ανάμεσα

μα πώς ποιήματα
χωρίς το αίμα;





Μαρία Καρδάτου

ΤΙ ΩΦΕΛΕΙ Η ΑΝΟΙΞΗ


Κουράστηκα να περπατώ
πάνω στα φύλλα των ρόδων
απαλά και αθόρυβα
Από κάτω χάσκουν τσουκνίδες
με μαγνητίζουν
και τα δάκρυα λυμαίνονται
τον κόρφο μου
Όταν οι λέξεις
χάνουν το νόημά τους
τότε βραδιάζει στη ζούγκλα μας
Μόνο κραυγές των ζώων και τρόμος
Ο ήχος του νερού
στο ποτάμι κοντά
και το αίμα που ρέει ήσυχα
στους δρόμους της καρδιάς
Η άνοιξη να ρίχνει τα φύλλα της
να βγούμε από το ποτάμι
μα κανείς να μην δίνει σημασία
Τα μωρά γεννιούνται με σοφία
κλαίνε μόλις βγουν στον κόσμο μας
ενώ άλλα στα καταφύγια
γελάνε και παίζουν





Στέλλα-Λουίζα Κατσαμπή

ΟΠΩΣ ΦΙΛΑΝΕ ΟΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ


Δυο ζευγάρια βλεφαρίδες
στοργικά χαϊδεύονται.
Έτσι φιλάνε, λένε,
οι πεταλούδες.

Τα παιδιά που φεύγουνε
εν ριπή οφθαλμού
τινάζουν τα μαύρα φτερά τους
ανθοστολισμένα
στοργικά σκεπάζουν το χώμα της γης.

Όπως πεθαίνουν δηλαδή οι πεταλούδες.





Λουκάς Λιάκος

1.

Κάθε σούρουπο το βράδυ της ημέρας
Ουσίες άχρωμες υποθέτουν τον τόνο των αντικειμένων γύρω
Το χέρι κάποιου είχε περάσει απαλά πάνω στο χαρτί
Στην αντίστροφη κατεύθυνση που πέφτει το χιόνι
Σέρνοντας όλη τη σάρκα της γλώσσας
Υπήρχαν οι λέξεις
Ψωμί πάνω στο τραπέζι το κρέας ίσιο πάνω στο ψωμί
Κόβοντάς το κάθετα με ένα μεγάλο μαχαίρι
Τα μάτια ήταν το βλέμμα ψηλά την ίδια στιγμή
Ήταν εκείνη τη στιγμή κοιμισμένη
Το στόμα της το κάτω χείλος έτρεμε τώρα
Το χέρι της ακίνητο καθώς χτυπάμε το χέρι
Τα μαύρα μαλλιά το προφίλ του προσώπου το πρόσωπο
Πρόσωπο σε γραμμές και με ραγίσματα
Το πλάι των βλεφάρων η στρογγυλότητα του λαιμού της
Το σχήμα του αυτιού η σιλουέτα η φούστα της
Οι φτέρνες που δεν ακουμπούσαν στο πάτωμα
Όλες οι γραμμές της έμοιαζαν με κλωστή
Ολόκληρη ήταν το υπόλοιπο της αφάνειας
Όλα επάνω της ήταν δίχως ίχνη
Ανέπνεε ζούσε
Η αγάπη την κύκλωνε
Ο αέρας φυσούσε





Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος

MEMORABILIA INVICTA


Επιστρέφω από την περιπλάνηση στα πέρατα
κι είμαι πάλι τόσος δα
όσος κι όταν ξεκίνησα
έχω μια πείνα για τις φωτιές και βήχω αιθάλη
− μην καταβροχθίζεις τις στάχτες τους,
μου λες
− εκεί ήμασταν όταν καίγονταν.
Εσύ πάλι με τους νεκρούς σου ποτέ δε συναντιέσαι
όμως μες στα νύχια σου αστράφτουν ακόμα
οι σάρκες τους
κι όσα memorabilia invicta μαζεύαμε
ώσπου να στεγνώσουμε
από τη βροχή των Εγώ σε παράταξη.





Φώτης Σταθόπουλος

ΙΣΟ (ΛΟΓΙΣΜΟΙ)

                                     Μνήμη Γιάννη Κοντού


Κατεβαίνει τη σκάλα βιαστικός
σαν μέρα που τελειώνει

«Κρύο απόψε το φεγγάρι μάρμαρο»
μιλάει η μάνα

Ένα πουλί στο φωταγωγό
πέφτει νεκρό

«Κρύο απόψε το φεγγάρι μάρμαρο,
πού φεύγεις;» ρωτάνε τα δυο χέρια

Στο δρόμο χυμένα λάδια βενζίνη

Πέταξε πάλι
το νεκρό πουλί
έφυγε
απ’ το μισάνοιχτο στόμα

Ξύπνησε η μάνα με τις κλωτσιές του ύπνου
στα μαλλιά της

Κρύο απόψε το φεγγάρι σαν φωταγωγός.





Πηγή:
«Εφ’ ενός γίγνεσθαι; 3, ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ 2022. Άλλως
με τη ματιάν υποκείμενη στο δεσπόζον δυναμικό
της σύγχρονης ποιητικής μας παραγωγής [256
ανέκδοτα ποιήματα τη συναινέσει 80 δημιουργών]»
Εκδόσεις Ρώμη, 2022.
Επιμέλεια: Χριστίνα Καραντώνη
Προλεγόμενα: Συμεών Γρ. Σταμπουλού
Ανθολόγοι: Χριστίνα Καραντώνη - Κώστας Θ. Ριζάκης
Έργα εξωφύλλου και ενοτήτων: Ντίνος Παπασπύρου
Τυπογραφική φροντίδα, επιμέλεια εξωφύλλου: Θοδωρής Κιντάπογλου


Σημείωση: Για την παρούσα ανάρτηση επιλέχθησαν ποιήματα ποιητριών και ποιητών που έως τώρα δεν είχαμε ανθολογήσει στο ιστολόγιό μας.