Ασημίνα Λαμπράκου, "έως επτά"

παραίτηση


θα βγάλω φτερά
να πετάξω
όπως δέντρο
που η γη δεν ήθελε





προσποίηση


τα μάτια εκείνα εφόρεσε που την αγάπη
διώχνουν

πώς αλλιώς να σκηνοθετήσει
έναν αποχωρισμό να αντέχει;





πανσέληνα κουρέλια


δυο πανσέληνα φεγγάρια
σαν τόπια από κουρέλια
σε πλάτη ουρανού
τα μάτια σου απόψε





περιστατικό έρωτος


ω! που χιόνι με ληστεύεις από των βουνών
τα όμορφα βυθίσματα
φυλλαράκι βρώμης στάχυ κλαδάκι αγράμπελου
σε ποταμίσιες φλέβες να με παραχωρείς αλμύρα

βράχος βότσαλο ψάρι να σκαρωθώ
σε θαλασσινούς λειμώνες

περιστατικό εγώ βεβαιωμένο έρωτος





χρέος


εσένα σου χρωστώ πέντε στο ελάχιστο μου
λέξεις:
μην κλαις. θα τα καταφέρουμε.

και τη σάρκα μου
             ή να τη σιτιστείς

                          ή να τη ζεσταθείς





Το έως επτά είναι μια συλλογή ολιγόστιχων ποιημάτων με όριο στίχων το επτά. Από το όριο παρεκκλίνουν επτά συν δύο ποιήματα τα οποία θεωρήθηκε αναγκαίο να συνυπάρξουν με τα άλλα.

     Όλα αποτελούν μέρος μιας κεντρικής συλλογής με τίτλο: η σκιά του ανθρώπου κι ο λυγμός του σκύλου, η οποία άρχισε να γράφεται το 2014. Μια ανάγκη, λοιπόν, αποκέντρωσης από αυτήν, χάριν χώρου, πρακτικά και ψυχικά, οδήγησε στην δημιουργία του έως επτά, αλλά και άλλων που έπονται.

      Αφιερωμένη –στο σύνολο– στον πατέρα

     Το φεγγάρι, η πέτρα, εκείνος· η πόλη. Η ποίηση, η ματαιοδοξία, το σκυλί, η γυναίκα· κολυμβητές σε θάλασσες αυτό- και σκέτου σαρκασμού, ειρωνείας, φιλίας, στέρξης· έρωτα, θανάτου που ευδοκιμεί ζωή, αφορισμών, σάτιρας.

      Εξώφυλλο και σκίτσα εσωτερικών σελίδων, της συγγραφέως.
  Το εξώφυλλο κοσμεί μέρος πίνακα με θέμα: μιας βδομάδας χρώματα που δημιουργήθηκε το χρονικό διάστημα: 28.12.15 έως 3.1.16 (λεπτό μαρκαδοράκι σε χαρτί)
      Τα σκίτσα στις εσωτερικές σελίδες είναι μέρη άλλων πινάκων της ίδιας περιόδου.

Από την έκδοση

Από τη συλλογή, «έως επτά», ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2022.